In 1848 breken in Frankrijk en verschillende andere Europese landen grote rellen uit. Tijdens de Franse Februarirevolutie wordt er onder meer een uitbreiding van het kiesrecht geëist en wordt in Frankrijk het enkelvoudig mannenstemrecht verkregen. De Belgische liberale regering laat daarop vrij onverwacht een wetsontwerp goedkeuren dat de belasting verlaagt tot het grondwettelijke minimum van 20 florijnen. [ 2 ] Stuk Kamer, nr. 05-143/1 - link zie voetnoot.
In het werk L'Organisation du suffrage et l'expérience belge uit 1912 [ 3 ] Barthélomémy, L'organisation du suffrage et l'expérience belge, Paris, Giard et Brière, 1912, p.73 - link zie voetnoot. van de heer Barthélémy, professor grondwettelijk recht aan de universiteit van Montpellier, worden deze gebeurtenissen als volgt omschreven: "Dikwijls heeft men aan de bewindslieden van 1848 verweten dat zij zo snel van houding veranderen... En zeker is het, dat Rogier en Frère Orban zich toen schuldig maakten aan een palinodie. En het is even zeker dat zij gelijk hadden. Want die dag hebben zij het vorstenhuis gered, waarvoor zij aansprakelijk waren, en wellicht ook 's Lands onafhankelijkheid."
Hoewel het aantal kiezers dankzij de wetswijziging ongeveer verdubbelt van 46.000 in 1831 tot 80.000 in 1848, blijft er een enorm democratisch deficit bestaan. Slechts 2% van de bevolking heeft het recht om te stemmen! Aangezien de cijns reeds is verlaagd tot het grondwettelijk minimum van de belastingen, zal de volgende aanpassing moeten verlopen via een wijziging van de Grondwet. Dit vergt tijd. Uiteindelijk zal het nog 45 jaar duren alvorens de eerste aanpassing wordt doorgevoerd!
"Vanaf 4 maart 1848 wordt de uitbreiding van het stemrecht voor de wetgevende Kamers afgeremd door de Grondwet zelf.
De Franse Revolutie van 1848 bracht de eerste slag toe aan het cijnskiesrecht. Maar hoewel de cijns werd verlaagd, bleef hij wel bestaan,...
Het streven naar algemeen stemrecht, het onvermijdelijke doel van elke kieshervorming, werd een halve eeuw
stilgelegd." [ 4 ]www.dekamer.be - link zie voetnoot.
Een grondwetswijziging is immers geen eenvoudig parlementair proces. Het vergt én een bijzondere parlementaire meerderheid én tijd. De volgende stappen moeten hiervoor in het parlement worden doorlopen: