Eeuwige rust op je geliefde plekje

Het aantal crematies is in ons land de jongste 20 jaar sterk gestegen. In de grote steden worden nu ongeveer evenveel mensen gecremeerd als begraven. De regelgeving over de crematies, die dateert van 1971, was dan ook dringend aan modernisering toe.

Om misbruiken te voorkomen, zullen de gemeenten of intercommunales voortaan de crematoria besturen. Het nieuwe wetsontwerp maakt ook aparte begraafplaatsen voor moslims mogelijk. Deze kwestie kwam vooral in de belangstelling toen bleek dat de vermoorde Loubna
Benaïssa in Marokko begraven moest worden.

De Senaat was niet helemaal tevreden over het in de Kamer goedgekeurde wetsontwerp en evoceerde het. De senatoren vonden onder meer dat het ontwerp de bestemming van de as van de overledenen te strikt reglementeert.

VLD-senator Jeannine Leduc argumenteerde dat in onze buurlanden de nabestaanden de as van de overledenen mogen houden en zelf mogen uitstrooien op een plekje dat de overledene dierbaar was: onder zijn geliefkoosde boom, in een vijver... De senator stelde vast dat ook bij ons steeds meer mensen vragen om de as in een urne te mogen bewaren of te verstrooien op eigen grond.

Sommige senatoren vreesden dat de urne, na het overlijden van de familieleden, wel eens bij een opkoper terecht kon komen. Daarom moet de Koning (d.w.z. de federale regering) strikte voorwaarden opleggen.

De Senaat keurde het geamendeerde wetsontwerp op de begraafplaatsen goed op 30 april 1998. Het is nu afwachten of de Kamer de zienswijze van de senatoren zal delen. Pas dan kan je geliefde plekje ook je laatste rustplaats worden.

Opmerkingen voor de webmaster