(N.): Vraag gesteld in het Nederlands - (Fr.): Vraag gesteld in het Frans
ECT (« electroconvulsive therapy ») is een psychiatrische behandeling die kan worden toegepast bij verschillende ziekten. Deze behandeling werd door de Italiaanse psychiaters Bini en Cerletti uitgevonden en ze beschreven de therapie voor het eerst in 1938 in een wetenschappelijke publicatie in the « The American Journal of Psychiatry ». Sindsdien is deze behandeling uitgebreid toegepast en in de loop van de jaren verder verfijnd. Inmiddels is veel ervaring opgedaan. Daaruit is gebleken dat ECT een veilige en zeer doeltreffende behandeling is, met name bij patiënten met een ernstige depressieve stoornis.
ECT wordt toegepast bij mensen die lijden aan een stemmingsstoornis, meestal een ernstige depressie. Bij depressies is onder andere het evenwicht verstoord geraakt van bepaalde chemische stoffen in de hersenen (zogenaamde « neurotransmitters »). Deze stoffen zorgen ervoor dat boodschappen van de ene naar de andere hersencel worden doorgegeven. Gebleken is dat een korte stroomstoot, zoals gegeven wordt bij ECT, een algehele ontlading van de hersencellen geeft (een « epileptische aanval » met spiertrekkingen). Door herhaaldelijke ontladingen kan het verstoorde evenwicht worden hersteld en verdwijnen de ziekteverschijnselen.
Over de werkzaamheid van ECT doen talloze cijfers en theorieën de ronde. Bijna niets staat echt vast, ook al zijn er meerdere onderzoeken gedaan. De therapie zou in 70 tot 95 % van de gevallen helpen, zelfs waar alle praatsessies en medicijnen hebben gefaald. Hoe lang het effect van de shocktherapie blijft, is niet duidelijk. Geen enkele studie heeft kunnen aantonen dat de positieve uitwerking langer dan een maand duurt. Als medicijnen werken, duurt het effect vaak veel langer dan dat van ECT.
Graag ontving ik een antwoord op de volgende vragen :
1. Hoe is de situatie in België in verband met de praktijk van elektroshocks ? Met welke frequentie worden ze toegepast ? Bestaan er in België objectieve studies over deze praktijk ? Zijn er gegevens betreffende de efficiëntie en de bijwerkingen van deze behandeling ?
2. Wordt deze behandeling terugbetaald door het RIZIV ?
3. Wordt de vereiste van « informed consent » bij deze behandeling steeds nageleefd ? Wordt de patiënt telkens uitvoerig ingelicht ? Is er steeds toestemming vanwege de patiënt vooraleer er daadwerkelijk wordt geshockt ?