SÉNAT DE BELGIQUE BELGISCHE SENAAT
________________
Session 2009-2010 Zitting 2009-2010
________________
26 octobre 2009 26 oktober 2009
________________
Question écrite n° 4-4867 Schriftelijke vraag nr. 4-4867

de Anke Van dermeersch (Vlaams Belang)

van Anke Van dermeersch (Vlaams Belang)

au ministre de la Justice

aan de minister van Justitie
________________
Armes à feu prohibées - Poursuites - Identification des détenteurs Onvergunde vuurwapens - Vervolging - Identificatie van de bezitters 
________________
arme à feu et munitions
arme personnelle
poursuite judiciaire
police locale
arme de petit calibre
vuurwapen
persoonlijk wapen
gerechtelijke vervolging
gemeentepolitie
handvuurwapens
________ ________
26/10/2009Verzending vraag
(Einde van de antwoordtermijn: 27/11/2009)
25/11/2009Dossier gesloten
26/10/2009Verzending vraag
(Einde van de antwoordtermijn: 27/11/2009)
25/11/2009Dossier gesloten
________ ________
Réintroduite comme : question écrite 4-5715 Réintroduite comme : question écrite 4-5715
________ ________
Question n° 4-4867 du 26 octobre 2009 : (Question posée en néerlandais) Vraag nr. 4-4867 d.d. 26 oktober 2009 : (Vraag gesteld in het Nederlands)

Les médias locaux nous informent qu'actuellement, en province d'Anvers, la pression est mise sur l'identification des détenteurs d'armes prohibées.

De nombreux citoyens reçoivent, de la part du chef de corps local ou zonal, une lettre leur demandant de renoncer “volontairement” à leurs armes illégales avant une certaine date pour éviter des poursuites pénales. Il s'agit donc d'une proposition de règlement à l'amiable, selon laquelle la remise pure et simple des armes est demandée en échange de l'impunité. La lettre du chef de corps comporte aussi une référence à une lettre du parquet.

Mais en pratique, cela concerne aussi les détenteurs d'armes devenues illégales à la suite de la nouvelle loi sur les armes. En effet, le fait que des gens puissent être identifiés comme détenteurs d'une arme prohibée sur la base des données des services provinciaux des armes compétents et du Registre central des armes prouve que ces personnes ont, un jour, détenu une arme légale ou autorisée. Ils n'ont simplement – sans aucun doute dans la majorité des cas – pas utilisé la possibilité de régularisation de leurs armes devenues illégales, parce que cette nouvelle loi sur les armes était très floue. De plus, les zones de police locales n'ont pas toujours – et pas partout – recommandé aux détenteurs d'armes de renouveler leurs permis à temps. Certaines zones de police l'ont fait, d'autres pas.

J'aimerais obtenir les réponses suivantes :

1. Combien de citoyens belges se trouvent-ils actuellement dans la situation précitée ?

2. Demande-t-on partout (dans chaque zone de police / arrondissement judiciaire) et de la même façon à ces personnes de remettre leurs armes “volontairement” pour une certaine date afin d'éviter des poursuites ? Existe-t-il à cet égard des différences régionales significatives dans la politique de poursuites ?

3. Si des milliers de personnes dans le pays ne donnent pas suite à la dernière demande de remise de leurs armes devenues illégales, la priorité sera-t-elle donnée à une poursuite judiciaire systématique des citoyens qui étaient irréprochables sous l'ancienne loi sur les armes ?

 

In de provincie Antwerpen wordt dezer dagen druk ingezet op de identificatie van bezitters van onvergunde wapens, zo melden ons lokale media.

Vele burgers krijgen een brief vanwege de lokale of zonale korpsoverste in de bus met de vraag om voor een bepaalde datum " vrijwillig " afstand te doen van hun illegale wapens om strafrechtelijke vervolging te vermijden. Het gaat dus om een voorstel van minnelijke afhandeling van het dossier waarbij de loutere afgifte van de wapens wordt gevraagd in ruil voor straffeloosheid. De brief van de korpschef bevat ook een verwijzing naar een schrijven van het parket.

Het gaat in de praktijk evenwel over bezitters van illegaal geworden wapens als gevolg van de nieuwe wapenwet. Immers het feit dat mensen kunnen worden geïdentificeerd als bezitter van een onvergund wapen op basis van gegevens van de vergunningsuitreikende provinciale wapendiensten alsook van het Centraal Wapenregister, bewijst dat deze mensen ooit bezitter van een legaal of vergund wapen waren. Alleen hebben ze - ongetwijfeld in een meerderheid van de gevallen - geen gebruik gemaakt van de mogelijkheid om hun illegaal geworden wapens te laten regulariseren, net omdat er veel onduidelijkheid is geweest omtrent die nieuwe wapenwet. Ook werd er niet altijd en overal preventief gecommuniceerd met wapenbezitters vanwege lokale politiezones om er hen op te wijzen dat ze er goed aan doen om hun vervallen vergunningen tijdig opnieuw aan te vragen. Sommige politiezones deden dat wel, anderen niet.

Graag had ik van u het volgende vernomen:

1. Hoeveel inwoners van dit land bevinden zich op dit ogenblik in de voormelde situatie?

2. Worden deze mensen overal (in elke politiezone / gerechtelijk arrondissement) op dezelfde wijze gevraagd om hun wapens voor een bepaalde datum " vrijwillig " af te staan om strafvervolging te vermijden? Bestaan er hieromtrent significante regionale verschillen in het vervolgingsbeleid?

3. Als blijkt dat er over heel het land vele duizenden mensen toch geen gevolg zullen geven aan de laatste oproep om hun illegaal geworden vuurwapens in te leveren, zal er dan prioriteit worden gegeven om over te gaan tot systematische strafrechtelijke vervolging van deze burgers die ooit keurig in orde waren onder de oude wapenwet?