SÉNAT DE BELGIQUE BELGISCHE SENAAT
________________
Session 2008-2009 Zitting 2008-2009
________________
3 juillet 2009 3 juli 2009
________________
Question écrite n° 4-3717 Schriftelijke vraag nr. 4-3717

de Christine Defraigne (MR)

van Christine Defraigne (MR)

au vice-premier ministre et ministre des Affaires étrangères

aan de vice-eersteminister en minister van Buitenlandse Zaken
________________
Iran - Élections présidentielles du 12 juin 2009 - Résultats - Contestation - Enquête impartiale - Rôle éventuel des Nations unies - Appel de Shirin Ebadi à rompre les relations diplomatiques - Position belge Iran - Presidentsverkiezingen van 12 juni 2009 - Resultaten - Protest - Onpartijdig onderzoek - Eventuele rol van de Verenigde Naties - Oproep van Shirin Ebadi tot het verbreken van de diplomatieke relaties - Houding van België 
________________
Iran
élection présidentielle
droit de manifester
violence d'État
situation politique
Iran
presidentsverkiezing
recht tot betogen
staatsgeweld
politieke situatie
________ ________
3/7/2009Verzending vraag
(Einde van de antwoordtermijn: 7/8/2009)
25/11/2009Dossier gesloten
3/7/2009Verzending vraag
(Einde van de antwoordtermijn: 7/8/2009)
25/11/2009Dossier gesloten
________ ________
Heringediend als : schriftelijke vraag 4-5379 Heringediend als : schriftelijke vraag 4-5379
________ ________
Question n° 4-3717 du 3 juillet 2009 : (Question posée en français) Vraag nr. 4-3717 d.d. 3 juli 2009 : (Vraag gesteld in het Frans)

La répression contre ceux qui protestent contre les résultats des élections présidentielles du 12 juin 2009 en Iran s'accroît chaque jour un peu plus. Nous avons tous été émus par la bravoure des manifestants, en particulier par le courage de ces femmes défendant au péril de leur vie leur vision de la liberté et de la démocratie. Nous sommes tous choqués par la violence inouïe dont font preuve les milices qui répriment les opposants à coups de barres de fer.

Sans que les chiffres ne soient connus, il est probable que le nombre des morts se multiplie. L'intransigeance du régime est telle que les pires hypothèses ne sont malheureusement plus à exclure.

Tout en respectant scrupuleusement la souveraineté iranienne, avons-nous exprimé notre volonté qu'une enquête impartiale soit menée sur les allégations d'irrégularité du scrutin ? Cette enquête doit-elle à vos yeux porter également sur les atteintes aux droits individuels ? Les Nations unies sont-elles habilitées pour accomplir cette tâche ?

Shirin Ebadi, Prix Nobel de la paix, a appelé les pays de l'Union européenne à rompre toute relation diplomatique avec le régime et à conditionner leur reprise à l'arrêt des violences. Cette option radicale est-elle envisagée ? Si tel n'est pas le cas, comment le gouvernement belge compte-t-il démontrer notre attachement au respect des libertés publiques ?

Si les expulsions se poursuivent, et si nous devons manifester notre solidarité aux côtés de nos amis britanniques ou des autres européens, le ferons-nous, comme ce fut le cas en 1997 ?

 

De onderdrukking van degenen die protesteren tegen de resultaten van de presidentsverkiezingen van 12 juni 2009 in Iran wordt elke dag een beetje erger. We waren allen ontroerd door de dapperheid van de manifestanten, vooral door de moed van de vrouwen die hun leven op het spel zetten om hun visie op de vrijheid en de democratie te verdedigen. We zijn allen geschokt door het ongeziene geweld van de milities, die de opposanten met ijzeren staven slaan om hen in bedwang te houden.

De cijfers zijn niet bekend, maar waarschijnlijk stijgt het aantal doden. De onverzettelijkheid van het regime is zo erg dat we jammer genoeg het ergste mogen veronderstellen.

Hebben we, hoewel we de Iraanse soevereiniteit angstvallig respecteren, aangedrongen op een onpartijdig onderzoek om de beweringen over onregelmatigheden bij de stembusgang te onderzoeken? Moet dat onderzoek volgens de minister ook de aanslagen op de individuele rechten behelzen? Zijn de Verenigde Naties bevoegd voor die taak?

Shirin Ebadi, winnaar van de Nobelprijs voor de vrede, heeft de landen van de Europese Unie opgeroepen alle diplomatieke relaties met het regime te verbreken en ze pas te hervatten op voorwaarde dat het geweld wordt stopgezet. Wordt die radicale optie overwogen? Indien niet, hoe zal de Belgische regering duidelijk maken dat we veel belang hechten aan de publieke vrijheden?

Als de uitwijzingen verder gaan, en als we net als onze Britse vrienden of andere Europeanen onze solidariteit moeten betuigen, zullen we dat dan doen, zoals dat in 1997 is gebeurd?