De EN 13241-1 norm bepaalt de plaatsing en veiligheid van automatische poorten en regelt insgelijks de aansprakelijkheid naderhand bij ongevallen. De veiligheid vereist de regeling van de snelheid van de poort én de krachten die optreden bij beweging van de poort. Dit vereist het aanbrengen van veiligheidsstrips én een aangepaste aandrijving.

De EN-norm is een Europese richtlijn die van kracht is sinds 7 oktober 2003 (richtlijn 89/106/EEG van de Raad van de Europese Gemeenschappen van 21 december 1988 betreffende de onderlinge aanpassing van de wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen der lid-Staten inzake voor de bouw bestemde producten). De Lidstaten werden verplicht de norm om te zetten in een nationale wetgeving. In België is de norm van kracht sinds 1 mei 2005 (ministerieel besluit van 29 april 2005 houdende tijdelijke afwijking op de CE-markering van de deuren en poorten zoals bepaald door de geharmoniseerde norm NBN EN 13241-1 "Industriële, commerciële en garagedeuren en -poorten - Productnorm - Deel 1 : Producten zonder brand- of rookwerende kenmerken"). Dat is volkomen terecht gebeurd, vanwege onder andere de gevaren van inklemmen, met alle mogelijke gevolgen daarvan, wanneer automatische schuifdeuren niet voorzien zijn van de nodige veiligheidsstrips die de aandrijvingmotor uitschakelen wanneer de strip contact neemt met, bijvoorbeeld, een arm tussen de poort. Het spreekt vanzelf dat aan een installatie die dat soort ongelukken moet voorkomen, een prijskaartje verbonden is. Dat brengt met zich mee dat schuifdeuren die niet aan de wettelijke voorwaarden voldoen, in niet geringe mate goedkoper zijn. Dat fenomeen heeft tot gevolg dat niet genormeerde en dus gevaarlijke producten, van een niet geringe concurrentieel voordeel genieten.

Het brede publiek is helaas niet echt op de hoogte van de wettelijke verplichtingen waaraan het plaatsen van schuifpoorten moeten voldoen. Een niet onbelangrijk aantal producenten maakt daarvan gebruik om schuifpoorten op de markt te brengen zonder de nodige veiligheidsstrips aan uiteraard veel lagere prijzen dan de producenten die zich wel aan de wet houden. Dit fenomeen voedt het gerucht dat het verzekeren van de nodige veiligheidsvoorzieningen niet echt geldt. Gevolg is dat installateurs die zich aan de wet houden, van langsom meer worden weggeconcurreerd door producenten die dat niet doen.

In onze buurlanden worden geïnstalleerde automatische schuifpoorten regelmatig en grondig gecontroleerd op het naleven van de Europese verplichtingen. In België zijn de algemene directies Kwaliteit en Veiligheid en Controle en Bemiddeling van de Federale Overheidsdienst (FOD) Economie hiervoor bevoegd. Dergelijke controles gebeurden tot op heden naar verluidt echter nog niet. Gevolg daarvan is de absurde toestand dat installateurs, die zich tot dusver altijd aan de wetgeving hebben gehouden, overwegen om op hun beurt minder veilige alternatieven op de markt te brengen teneinde als bedrijf het hoofd boven water te kunnen houden.

Kan de geachte minister mij meedelen :

1. Welke en hoeveel controles op de veiligheidsnormen voor automatische schuifpoorten werden tot op heden uitgevoerd ?

2. Welke vaststellingen werden daarbij gedaan en werden er in dit verband tot dusver processen-verbaal opgesteld en zo ja, hoeveel en welk gevolg werd daaraan gegeven ?

3. Wordt er overwogen om deze controles in de toekomst drastisch op te drijven ?

Ik heb de eer het geachte lid te verwijzen naar het antwoord dat zal verstrekt worden door de minister van Klimaat en Energie (schriftelijke vraag nr. 4-3038).