Recent onderhandelde de Europese Unie (EU) met de Lidstaten over de regels bij de commercialisering van gekloond voedsel. De gesprekken eindigden niet met een akkoord, met als gevolg dat er wellicht de komende jaren geen specifieke Europese regels voor dit voedsel komen. Blijkbaar gaat de discussie niet zozeer over een verbod op voedsel dat rechtstreeks afkomstig is van gekloonde dieren, daarover heerste wel consensus, maar over de commercialisering van vlees en zuivel dat afkomstig is van afstammelingen van gekloonde dieren. De Europarlementsleden tonen zich hier veel restrictiever dan de Lidstaten. Er zou een akkoord geweest zijn over de labeling van rundvlees afkomstig van afstammelingen van klonen. Dit ging voor de EU-onderhandelaars niet voldoende ver. Blijkbaar vindt de EU de belangen van de consumenten belangrijker dan de Lidstaten. De Lidstaten verwijten de EU een in de praktijk niet toepasbare regelgeving in te willen voegen, omdat bij elk voedingsmiddel de stamboom van alle voorouders van de dieren noodzakelijk zou worden. De Lidstaten verwijzen ook naar de regeling in de Verenigde Staten, waar geen enkele labeling rond gekloond voedsel wordt verplicht.

Graag kreeg ik een antwoord op de volgende vragen:

1) Welke standpunt vertolkte België in de onderhandelingen over de etikettering van gekloonde voedingswaren? Was België bereid om op de voorstellen van de EU-onderhandelaars in te gaan of werd een minder strikte labeling bepleit? Op welke argumenten steunden de standpunten van ons land?

2) Hoe evalueert de geachte minister de stand van zaken, met de vaststelling dat het nu wellicht nog heel lang duurt voor er sluitende regels hieromtrent zullen gelden? Aan welke richtlijnen moeten voedselproducten afkomstig van dieren met gekloonde voorouders voldoen? Welke regeling geldt er hieromtrent in ons land?

3) Welke specifieke maatregelen hieromtrent plant zij nog?

In antwoord op zijn vraag, kan ik het geachte lid mededelen dat deze vraag niet behoort tot mijn bevoegdheden, maar tot die van mijn collega, de minister van Volksgezondheid, Laurette Onkelinx.