Gerechtelijk akkoord en faillissement
DE wetsontwerpen op het
gerechtelijk akkoord en op het
faillissement werden door de
Senaat geëvoceerd en besproken door de commissie voor Justitie. Gelet op de
omvang en de complexiteit van de materie werd de behandeling ervan toevertrouwd
aan een werkgroep. Na tien vergaderingen waarin tal van amendementen werden
aangenomen, zowel van de oppositie als van de meerderheid, kwam de werkgroep tot
een herwerkte versie van de teksten. De nieuwe wet blaast het gerechtelijk
akkoord nieuw leven in. Deze rechtsvorm wordt tot op heden immers nog maar
weinig gebruikt : het aantal gerechtelijke akkoorden bedraagt amper 2 à 3
% van het aantal faillietverklaringen.
foto Isopress-Senepart
Preventie staat centraal
De wetgeving was verouderd. De wet op het faillissement dateert van 1851,
die op het gerechtelijk akkoord van 1887. Niet alleen was een opfrisbeurt
noodzakelijk, ook moest een antwoord worden gevonden op het het toenemend aantal
faillissementen met hun dramatische nasleep op menselijk, sociaal en economisch
vlak. Zo steeg het aantal faillissementen van 3.556 in 1987 tot 7.389 in 1996.
Nog erger is dat de verhouding tussen het aantal opgerichte ondernemingen en het
aantal faillissementen van jaar tot jaar slechter wordt: van 7,6 in 1989 naar
2,3 in 1996.
Door deze twee teksten samen te bespreken heeft de Senaat getracht het
gerechtelijk akkoord een nieuwe dynamiek te geven om faillissementen zoveel
mogelijk te voorkomen.
Gerechtelijk akkoord
De aanvraag tot gerechtelijk akkoord kan uitgaan van de handelaar met
schuldenlast of van het openbaar ministerie.
De rechtbank wijst ook een "commissaris inzake opschorting" aan
die helpt bij het opstellen van een herstelplan. De bestuurder van de
onderneming blijft echter als enige verantwoordelijk voor het beheer. De
commissaris moet onafhankelijk en onpartijdig optreden en vertrouwd zijn met het
bestuur van een onderneming en met boekhouding.
Nu de parketten en de magistraten volgens de nieuwe wet een sterkere rol
toebedeeld krijgen, moeten zij zich specialiseren. In elk gerechtelijk
arrondissement komen er substituten gespecialiseerd in handelsaangelegenheden.
Een procureur-generaal wordt belast met de vervolging van economische en financiële
misdrijven.
Door toedoen van de Senaat wordt vermeden dat schuldeisers onmiddellijk na
de aanvraag tot gerechtelijk akkoord invorderen, waardoor de overlevingskansen
van de onderneming in de kiem worden gesmoord. Daarom gaat de opschorting voor
inbeslagnemingen reeds in bij de indiening van de aanvraag tot gerechtelijk
akkoord, dus 15 dagen voor het vonnis.
Over de regels van bekendmaking is lang gediscussieerd. Het vonnis wordt
door de griffie in het Belgisch Staatsblad bekendgemaakt. Deze bekendmaking
geldt als officiële kennisgeving.
Faillissementswet
De faillissementswet is onlosmakelijk verbonden met de wet op het
gerechtelijk akkoord. Zij regelt de procedure van het faillissement als dit niet
langer te vermijden is. De wet moderniseert het bestaande faillissementsrecht.
Zij houdt ook rekening met de wetgeving in de buurlanden en met de
ontwikkelingen in de rechtsleer en in de rechtspraak. Het statuut van curator en
het toezicht van de rechter-commissaris op het dossier worden verduidelijkt.
Vooral nieuw is dat de wet ernaar streeft de vereffening zo menselijk
mogelijk te doen verlopen. Zo krijgt de gefailleerde recht op levensonderhoud.
Bovendien moet de rechter, vooraleer het faillissement wordt uitgesproken, de
schuldenaar horen.
Opmerkingen voor de webmaster