4-38 | 4-38 |
Mevrouw Marleen Temmerman (sp.a+Vl.Pro). - De consumentenorganisatie Verbruikersateljee pakt vandaag uit met een lijvige studie over schulden door medische kosten. De studie handelt meer bepaald over financiële moeilijkheden die patiënten ondervinden door hoge ziekenhuisfacturen. Kosten voor opname in een ziekenhuis kunnen inderdaad zeer hoog oplopen. Uit het onderzoek blijkt dat schuldhulpverleners van erkende schuldbemiddelingsdiensten ziekenhuiskosten aanwijzen als een van de belangrijkste oorzaken van schuldoverlast. Uit de hand lopende medische kosten kunnen mensen die tot dan toe geen financiële problemen kenden, in een uitzichtloze schuldsituatie brengen.
Het is voor patiënten niet eenvoudig om vooraf inzicht te verwerven in de kosten die een opname in het ziekenhuis met zich kan meebrengen. We denken hierbij onder meer aan de verschillende statuten van ziekenhuisgeneesheren, ereloonsupplementen, verblijfskosten en kamersupplementen, kosten voor medicatie, kosten van medische materialen, die de rekening aanzienlijk doen oplopen en bovendien sterk kunnen verschillen naargelang van het ziekenhuis.
Weliswaar zijn reeds maatregelen genomen om de informatieverstrekking aan de patiënt te verbeteren. Zo moet de ziekenhuisbeheerder krachtens artikel 139 van de ziekenhuiswet de nodige maatregelen nemen opdat patiënten de lijsten van verbonden en niet-verbonden ziekenhuisgeneesheren kunnen raadplegen. Sedert 1 september 2004 krijgt de patiënt vóór of bij zijn opname een opnameverklaring ter ondertekening voorgelegd. Die verklaring geeft reeds enige informatie over de tarieven. Nochtans blijft een ziekenhuisfactuur vaak ondoorgrondelijk - ik spreek uit ervaring - en is het voor patiënten dikwijls een haast onmogelijke opdracht om de puzzel van alle genoemde kostenelementen in elkaar te passen.
Zeker bij een vooraf geplande opname zou de patiënt inzicht moeten krijgen in de globale te verwachten kostprijs. Een kostenbestek dat gebaseerd is op de keuzes van de patiënt, kan een oplossing zijn, als dat tenminste zowel de kosten voor medische verzorging als de verblijfskosten vermeldt. Ook ziekenhuisfacturen echter blijken voor patiënten vaak moeilijk te doorgronden.
Graag had ik van de minister vernomen wat zij denkt van een algemeen kostenbestek bij opname in een ziekenhuis.
Overweegt de minister maatregelen om de ziekenhuisfactuur te vereenvoudigen en het gebruik van slechts één factuur per opname te veralgemenen?
Overweegt de minister maatregelen om de informatie over alternatieven, ook voor patiënten buiten het ziekenhuis, te verbeteren?
Mevrouw Laurette Onkelinx, vice-eersteminister en minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid. - Het kostenbestek was een eerste stap naar meer transparantie van de ziekenhuisfacturen, maar lost uiteraard niet alle leesbaarheidsproblemen op. Een bestek blijft een verklaring van het ziekenhuis en het is moeilijk om over een dermate complexe materie precieze informatie te geven. Medische ingrepen zijn per definitie soms moeilijk te voorzien.
De complexe verklaringen voor de patiënten leesbaar maken is een tweede probleem. Mijn administratie werkt hiervoor aan een begeleidende brochure.
Een factuur moet altijd nauwkeurige informatie bevatten over wat wordt aangerekend. Een te eenvoudige factuur kan misbruiken in de hand werken en nog steeds even onbegrijpelijk zijn. Het gaat om een broos evenwicht tussen een begrijpelijke factuur en een informatieve, of voldoende gedetailleerde, factuur.
Op de vraag over het gebruik van één enkele factuur per opname, kan ik enkel antwoorden dat dit de geldende norm is - zie artikel 141 van de wet op de ziekenhuizen - met uitzondering van de gevallen waarvoor de kosten nog niet bekend zijn op het ogenblik waarop de factuur wordt opgemaakt.
De wetgeving betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging bepaalt dat de artsen in hun wachtkamer verplicht moeten aankondigen of ze al dan niet tot het akkoord geneesheren-ziekenfondsen zijn toegetreden. Op de getuigschriften voor verstrekte hulp die bij ambulante verstrekkingen aan de patiënten moeten worden overhandigd, moet de arts vermelden of hij al dan niet het wettelijke remgeld ontvangt en er moet een fiscale strook aan gehecht zijn waarop het ontvangen ereloon moet worden ingevuld.
De tarieven voor de terugbetaling van het RIZIV zijn openbaar en staan op de website van het RIZIV of kunnen worden bekomen op eenvoudige aanvraag bij de ziekenfondsen, die op hun websites de toegang tot de betrokken tarieven vermelden. Sommige ziekenfondsen geven ook de lijst van alle artsen die het akkoord geneesheren-ziekenfondsen hebben ondertekend. Het ziekenfonds kan zijn leden op eenvoudige aanvraag ook informatie verstrekken over de toetreding van een arts.
We zijn het erover eens dat die informatie te vaak achterwege blijft en dat de regels ter zake niet altijd worden toegepast zoals het hoort. Ik ben er echter niet zeker van dat een dwangmaatregel de zaken zal verbeteren. Er liggen meerdere mogelijkheden ter studie. Ze zouden in het volgende akkoord geneesheren-ziekenfondsen concrete vorm moeten krijgen. Ze hebben betrekking op twee facetten.
Het eerste facet is de evaluatie van de wettelijke en reglementaire bepalingen die de doelstellingen niet altijd halen. Men moet ze derhalve laten evolueren, in overleg met de artsen en de ziekenfondsen. Er moeten rechtvaardige en proportionele sancties komen, die effectief moeten kunnen worden toegepast wanneer een zorgverstrekker de tariefovereenkomsten systematisch overtreedt.
Het tweede facet is de informatie van de patiënten via de ziekenfondsen. Er werden daarvoor al belangrijke inspanningen gedaan, maar het begrip van de conventionering zelf blijft weinig bekend bij het grote publiek. Een informatiecampagne op grote schaal zou een eerste stap kunnen zijn.
Mevrouw Marleen Temmerman (sp.a+Vl.Pro). - Ik ben blij te vernemen dat bij het volgende akkoord meer aandacht zal worden besteed aan de informatieverstrekking. Het verheugt mij ook dat meer werk zal worden gemaakt van de informatie rond geconventioneerde en niet-geconventioneerde artsen.