3-140 | 3-140 |
Mevrouw Anke Van dermeersch (VL. BELANG). - Vlaanderen is al heel lang vragende partij voor een hervorming van het jeugdrecht. De wet van 1965 was immers niet adequaat meer. Jeugdbescherming was niet langer voldoende om het hoofd te kunnen bieden aan de stijgende en steeds zwaardere jeugdcriminaliteit. Jonge recidivisten die erin slaagden bepaalde buurten onleefbaar te maken, waanden zich stilaan onschendbaar omdat er geen passend, eigentijds kader was om op te treden. De hervorming van het jeugdrecht is stilaan een oud zeer geworden, dat moeilijk opgelost geraakt.
Net voor de parlementaire vakantie werd in de Kamer eindelijk de langverwachte aanpassing van de wet op de jeugdbescherming goedgekeurd. Alleen was deze aanpassing niets meer dan een slag in het water, want de kans om het roer om te gooien werd verspeeld en het verouderde beschermingsmodel bleef grotendeels overeind. Jeugdrechters bleven onbevoegd om echte sancties uit te spreken en er was minder mogelijkheid om delinquenten tijdig te plaatsen. Men kreeg bovendien geen enkele garantie voor extra opvangcapaciteit voor delinquenten die niet uit handen worden gegeven. Het was ook helemaal niet zeker dat jonge criminelen lang genoeg van de samenleving kunnen worden afgezonderd. De Everberg-wet werd niet geïntegreerd. Er werd met andere woorden gewoon geen rekening gehouden met de eisen en verzuchtingen van de Vlaamse regering, noch met de smeekbedes van Vlaamse magistraten. Een dialoog met de Vlaamse Gemeenschap werd telkens afgeblokt, maar toch werd het ontwerp uiteindelijk goedgekeurd, want zo gaat dat nu eenmaal in België. VLD en SP.A verleenden bereidwillig hun medewerking.
Omdat er toen geen sluitend akkoord werd bereikt met de gemeenschappen en het ontwerp zo slecht ineen stak, is de minister nu genoodzaakt het aan te passen. Toch is de onduidelijkheid ook nu weer troef. Er is blijkbaar een consensus met de Vlaamse regering over een nieuw voorstel, maar afgelopen week gaf de minister nog te kennen dat `de formulering van de beslissing van de Vlaamse en Franse Gemeenschapsregeringen niet toelaat te besluiten tot een globale consensus'. Bovendien vraagt de Vlaamse regering de minister van Justitie om de Unie van magistraten te bevragen over de strafuitvoering op een minderjarige en over de verlenging van de maatregelen van het beschermingsrecht tot 23 jaar.
Welke standpunten over de aanpassing van het ontwerp hebben de gemeenschappen officieel meegedeeld? In hoever is er duidelijkheid en welke zijn de knelpunten?
In welke zin is er momenteel sprake van een akkoord tussen de gemeenschappen? Ik verwijs onder meer naar het akkoord van 25 november van de Vlaamse regering. Is de minister van plan het ontwerp in die zin te amenderen?
Wat is het standpunt van de regering over de leeftijdsgrens voor beschermende maatregelen en de strafuitvoering door de correctionele kamer van een jeugdrechtbank? Zal de minister ingaan op de vraag van de Vlaamse regering om de Unie van magistraten hierover te bevragen?
Mme Laurette Onkelinx, vice-première ministre et ministre de la Justice. - Nous menons actuellement ce débat en commission de la Justice. J'y ai expliqué en long et en large tout ce qu'il en était du projet et des discussions fructueuses avec les communautés. J'attends que chaque communauté me communique ses volontés par écrit.
Je ne vais pas répéter en séance plénière tout ce qui se dit en commission à ce sujet. Je répète que j'attends la décision définitive des communautés. Point, à la ligne !
Mevrouw Anke Van dermeersch (VL. BELANG). - Wij hebben in de commissie voor de Justitie nog geen enkele uitleg gekregen. We hebben bovendien in de pers moeten lezen dat er op 25 november een akkoord zou zijn gesloten, maar we kennen de inhoud van dat akkoord niet. Ik verneem dat de minister nog wacht op de schriftelijke mededeling, maar dat was nu net mijn vraag. Ik zie niet goed in waarom ik ze vandaag niet zou mogen stellen. De minister kan geen antwoord geven omdat ze gewoon geen antwoord heeft.