2-199 | 2-199 |
Mevrouw Mia De Schamphelaere (CD&V). - In een ontwerp van koninklijk besluit betreffende de huisartsenkringen wordt een huisartsenregio gedefinieerd als volgt: "De welbepaalde geografische omschreven en aaneengesloten regio van één of meerdere (deel)gemeenten, die het werkgebied van één enkele huisartsenkring vormt".
De huisartsenregio's mogen elkaar in principe niet overlappen. Er zijn echter uitzonderingen mogelijk.
Het huisartsenbestand van de Brusselse regio bestaat uit twee groepen, de Nederlandstaligen en de Franstaligen. Hoewel de Nederlandstaligen een minderheidspositie innemen, hebben zij hun eigen mening over de gezondheidszorg in Brussel en ontwikkelen zij een eigen werkwijze.
Omwille van het sterke verschil in cultuur- en taakinvulling tussen de Nederlandstalige en Franstalige taalgroep, wensen de Nederlandstalige artsen een eigen huisartsenkring op te richten en als dusdanig erkend te worden. Dat zal ook de kwaliteit van de zorg voor Nederlandstalige patiënten ten goede komen. De inspanningen die gedaan werden om een minimum aan eigen Vlaamse gezondheidsvoorzieningen uit te bouwen, met name op het gebied van huisartsenzorg, mogen immers niet tenietgedaan worden.
Kent de minister de situatie van de Nederlandstalige artsen in de Brusselse regio?
Onderschrijft hij hun bezorgdheid omtrent de Nederlandstalige gezondheidsvoorzieningen in Brussel?
Kan de minister akkoord gaan met de erkenning van twee huisartsenkringen in de Brusselse regio?
Zo ja, zal hij dan ook de Brusselse regio als uitzondering opnemen in het voorliggende koninklijk besluit?
De heer Frank Vandenbroucke, minister van Sociale Zaken en Pensioenen. - De problematiek van de organisatie van de eerstelijnsgezondheidszorg en van de huisartsgeneeskunde te Brussel is mij voldoende bekend. Het is mijn bedoeling om zowel voor de erkenning van de eerstelijnsgezondheidszorgstructuur, de geïntegreerde diensten voor thuisverzorging, als voor de erkenning van huisartsenkringen een oplossing te vinden voor het gehele land. De koninklijke besluiten die ter zake in voorbereiding zijn en nu voor advies bij de Raad van State liggen, hebben de bedoeling de huisartsgeneeskunde en de gehele eerstelijnsgezondheidszorg eindelijk de plaats te geven waar ze recht op hebben.
Hiertoe dient de eerste lijn zodanig gestructureerd te worden dat ze kan worden geïdentificeerd en aangesproken, dat ze haar verantwoordelijkheid kan opnemen en de nodige middelen kan krijgen zodat ze haar specifieke taken in de gezondheidszorg kan opnemen. Dit gebeurt best op territoriale basis, in een omschreven zorgzone. Een belangrijke reden hiertoe is de bepaling van een noemer. Bevolkingsstatistieken per leeftijd en geslacht zijn routinematig beschikbaar op gemeentelijk niveau. Een zorgzone bestaat derhalve best uit één of meerdere gemeenten. Afbakening van een zorgzone is tevens noodzakelijk om de verantwoordelijkheden eenduidig te kunnen identificeren.
Deze afbakening in zorgzones is omwille van hun uitgestrektheid wat gecompliceerder in grote agglomeraties zoals Gent, Antwerpen, Charleroi en Luik. Daarom wordt ervoor gezorgd dat daar meerdere, niet overlappende zorg- en/of huisartsenzones kunnen bestaan. Voor Brussel is dit nog veel complexer omwille van de taalverhoudingen.
Het is de bedoeling om in Brussel de volgende constructie uit te werken.
De Vlaamse huisartsen kunnen voor de hele regio van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest huisartsenkringen organiseren, al dan niet in meerdere kringen, maar wel met dien verstande dat ze gezamenlijk het gehele gebied bedekken zonder dat ze elkaar overlappen.
De Franstalige huisartsen kunnen hetzelfde doen.
Het hele gebied van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest wordt dus tweemaal gevat, eenmaal door één of meer Vlaamse huisartsenkring(en), en een tweede maal door één of meer Franstalige huisartsenkring(en).
De Fédération des Associations de Médecins Généralistes de Bruxelles (FAMGB) heeft al te kennen gegeven dat zij een erkenning beoogt als huisartsenkring op het niveau van de koepel, wat dus zou betekenen dat er alvast één Franstalige huisartsenkring in Brussel zou komen.
In die logica lijkt het voor velen wenselijk dat parallel een Vlaamse huisartsenkring voor de gehele regio Brussel zou worden gecreëerd.
Het is evenwel niet evident om dat in een algemene regeling voor het gehele land in een koninklijk besluit te formuleren. Daarom werd voorlopig bij de definitie van huisartsenzone een uitzondering op het territorialiteitsprincipe als mogelijkheid opengehouden door aan het besluit volgende tekst toe te voegen: "Tenzij uitzonderingen door ons nader omschreven, mogen de huisartsenzones mekaar niet overlappen". Die uitzonderingssituatie slaat op Brussel.
Aan de Raad van State werd gevraagd om ter zake de juiste juridische formulering voor te stellen. Zodra dit advies bekend is, zal de definitieve formulering voor het koninklijk besluit tot vaststelling van de normen voor de erkenning van huisartsenkringen worden opgemaakt en ter ondertekening aan het staatshoofd worden voorgelegd.
In een schrijven van 10 januari 2002 hebben de verantwoordelijken van de Vlaamse huisartsen van Brussel vanuit de Brusselse Huisartsenkring vzw inderdaad hun ongerustheid geuit. De formulering wordt onduidelijk of dubbelzinnig gevonden. De Vlaamse Brusselse huisartsen verwoorden die ongerustheid als volgt: "Voor ons is het duidelijk: er zijn voor Brussel twee huisartsenregio's, elk met hun eigen taalbevolking. Dus een Vlaamse Huisartsenregio met haar eigen erkende kring, eigen huisartsenleden, eigen regels, eigen zorgen en een eigen werkterrein en idem dito voor een Franstalige Huisartsenregio... Graag hadden we dit uitgewerkt gezien in de tekst zodat hier nooit meer dubbelzinnigheid kan over bestaan".
Uit wat vooraf gezegd is, blijkt dat het effectief mijn intentie is om voor de situatie in Brussel een oplossing te vinden, zoals door de groep van Vlaamse Brusselse artsen wordt voorgesteld en die in het verlengde ligt van de voorstellen van de koepelorganisatie van de Franstalige Huisartsenkringen.
Er wordt gewacht op het advies van de Raad van State om de definitieve formulering aan te passen, maar het blijft de bedoeling om het hele gebied van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest tweemaal te vatten, eenmaal voor een of meer Vlaamse huisartsenkring(en) en een tweede maal voor een (of meer) Franstalige huisartsenkring(en).
M. Philippe Moureaux (PS). - C'est loufoque ! Comme si les médecins travaillaient séparément. À Bruxelles, les médecins généralistes ont une clientèle francophone et néerlandophone et ils ont la même association dans leur vie quotidienne. Revenez sur le terrain et voyez comment les choses fonctionnent.
M. Frank Vandenbroucke, ministre des Affaires sociales et des Pensions. - Cette demande provient du terrain.
M. Philippe Moureaux (PS). - Ce n'est pas vrai. Cette demande émane de quelqu'un qui veut devenir président de quelque chose.
Mevrouw Mia De Schamphelaere (CD&V). - Ik dank de minister voor zijn verduidelijking omtrent zijn intentie om een Nederlandstalige huisartsenkring in Brussel te erkennen, wat uiteraard op een juridisch onaanvechtbare wijze moet gebeuren.