(N.): Vraag gesteld in 't Nederlands (Fr.): Vraag gesteld in 't Frans
In Straal , het blad van de Christelijke Ziekenfondsen (10) van 22 mei 1996 staat dat diabeteslijders vaak problemen hebben bij aanwerving : onder meer wordt gesteld dat de NMBS al 30 jaar weigert suikerzieken in dienst te nemen, omdat ze een eigen ziekenfonds heeft en zoveel mogelijk risico's wil uitsluiten.
Is dit juist ? Vindt de geachte minister dit niet ongepast, en is hij van zin er wat aan te doen ?
In hetzelfde artikel wordt ook gesteld dat de overheid heel wat diabetici aanwerft op het quotum « gehandicapten ». Is dit juist ? Zijn er cijfergegevens over ? Acht de geachte minister dit een gerechtvaardigde praktijk ? Is hij van zin er een einde aan te maken ?
Antwoord : In antwoord op zijn vraag heb ik het genoegen het geachte lid mede te delen dat een diabetespatiėnt een functie in een openbare dienst kan bekleden als zijn aanwervend bestuur « diabetes » niet heeft opgenomen in een lijst van specifieke aandoeningen die een aanwerving verhinderen.
Ongeacht het feit of er specifieke eisen worden gesteld, zullen de artsen van de Administratieve Gezondheidsdienst steeds nagaan of de medische toestand van de kandidaat-ambtenaar al dan niet verenigbaar is met de normale en regelmatige uitoefening van de betrekking waarvoor wordt gepostuleerd.
Het is zeker niet zo dat de actuele wetgeving een definitieve aanwerving van diabeteslijders zou verbieden.
In de praktijk kan een diabeteslijder « toelaatbaar » worden verklaard als ambtenaar na een medisch aannemingsonderzoek, als na een observatieperiode, de zogenaamde periode van « toelaatbaarheid onder voorbehoud », blijkt dat de kandidaat enerzijds goed functioneert in zijn arbeidssituatie en anderzijds de medische aandoening als gestabiliseerd kan worden beschouwd.
Het is onjuist dat de overheid heel wat diabetici aanwerft op het quotum « gehandicapten ». Er bestaan hierover echter geen cijfergegevens.