(N.): Vraag gesteld in 't Nederlands (Fr.): Vraag gesteld in 't Frans
Uit onderzoek van de Landsbond der beenhouwers en spekslagers van België blijkt dat het aantal particuliere slachtingen de laatste jaren in bepaalde keurkringen en slachthuizen groter is of bijna even groot dan die van de genormaliseerde handel. Het is overduidelijk dat de particuliere slachtingen slechts als dekmantel dienen om een illegale vleeshandel te laten floreren.
Welke controle bestaat er op de kwaliteit en de hygiëne van het vlees dat zogenaamd voor particuliere doeleinden geslacht wordt ? Welke zijn de normen en criteria waaraan men moet voldoen ? Wie oefent hierop controles uit ? Welke controle is er op de verwerking en het transport van dit vlees ? Welke maatregelen zal de geachte minister nemen om de hygiëne en de kwaliteit van het op deze wijze clandestien vleescircuit te waarborgen voor de consument ? Dient deze illegale vleeshandel integendeel, vanuit het oogpunt van de volksgezondheid, niet ernstig aangepakt te worden ?
Antwoord : Ingevolge de wetgeving betreffende de veterinaire keuring mag de eigenaar van een slachtdier zijn dier « particulier » laten slachten op voorwaarde dat het vlees bestemd is voor de uitsluitende behoeften van zijn huisgezin.
Bovendien moet de eigenaar ten minste twee volle dagen voor de slachting, persoonlijk aangifte doen van een particuliere slachting bij het gemeentebestuur van zijn woonplaats, waarbij hij ertoe gehouden is zijn identiteitskaart voor te leggen. De gemeenteambtenaar schrijft de slachtingsaangifte onmiddellijk in een register in en overhandigt aan de aangever een aangiftebewijs.
De wetgeving onderscheidt twee gevallen naargelang van de plaats van slachting.
1. De particuliere slachting gebeurt ten huize van de eigenaar.
Deze categorie van particuliere slachting is slechts toegelaten voor varkens, schapen en geiten.
Het door de gemeente afgeleverde aangiftebewijs moet door de eigenaar worden bewaard tot het einde van het jaar volgend op dat van de slachting.
Het optreden van het IVK op dit vlak beperkt zich eigenlijk tot het nazien of het vlees, dat in de handel wordt gebruikt, voorzien is van een keuringsmerkteken, aangebracht ter bevestiging van de gunstige keuringsbeslissing en dat het vlees bijgevolg niet van een particuliere slachting ten huize van de eigenaar, noch van een clandestiene slachting afkomstig is.
De eventuele inbreuken, met name de aanwezigheid van ongestempeld vlees in handelsruimten, worden opgespoord door de inspecteurs en controleurs van het Instituut voor veterinaire keuring. Iedere inbreuk die wordt vastgesteld, wordt onverwijld ter kennis gebracht van het parket bij wege van een proces-verbaal en het vlees waaromtrent de inbreuk werd vastgesteld, wordt in beslag genomen.
2. De particuliere slachting gebeurt in een slachthuis.
Deze categorie van particuliere slachtingen is toegelaten voor alle soorten slachtdieren, met name runderen, paarden, varkens, schapen en geiten.
Het door de gemeente afgeleverde aangiftebewijs moet het dier begeleiden bij zijn vervoer naar het slachthuis, waar het moet worden bewaard tot het einde van het jaar volgend op dat van de slachting.
De slachtingsaangifte wordt ingeschreven in het slachthuis in een daartoe bestemd register. De vermeldingen die op het door de gemeente afgeleverde aangiftebewijs zijn aangebracht, worden overgeschreven in het register waarvan de exploitant jaarlijks een copie bezorgt aan de administratie van de BTW, Registratie en Domeinen van het ministerie van Financiën.
Deze categorie van slachtingen is onderworpen aan de volledige controle door Volksgezondheid, meer bepaald door het Instituut voor veterinaire keuring : deze dieren moeten voor en na de slachting door een dierenarts worden gekeurd net zoals iedere andere slachting in het slachthuis. Bij goedkeuring wordt een bijzonder keurmerk aangebracht waardoor wordt bevestigd dat het vlees enkel bestemd is voor de behoeften van de eigenaar en dat elke commerciële bestemming uitgesloten is.
Het Instituut voor veterinaire keuring beschikt over statistieken die nauwkeurig het aantal dieren aangeven die met inachtneming van deze procedure werden geslacht. De per keurkring opgesplitste gegevens betreffende de jaren 1992, 1993 en 1994 worden rechtstreeks aan het geachte lid bezorgd. Zij wijzen op een dalende tendens aangezien het percentage ervan in de bedoelde periode van 0,57 tot 0,49 pct. voor alle slachtingen vermindert.
Het optreden van het Instituut voor veterinaire keuring betreffende deze categorie van particuliere slachtingen omvat :
Het nagaan of de slachtingsaangifte binnen de voorgeschreven termijn bij de gemeente is gedaan, of het aangiftebewijs tijdens het vervoer aanwezig was en of dit laatste gedurende de voorgeschreven termijn in de inrichting werd bewaard;
De gezondheidskeuring gevolgd door het aanbrengen van een bijzonder keurmerk waardoor alle commerciële bestemming voor het vlees wordt uitgesloten;
Nagaan of dat vlees niet in de handel wordt aangetroffen.
Uit een recente enquête, dat door de hoofden van de keurkringen uitgevoerd werd in de slachthuizen is gebleken dat de procedure in de slachthuizen op zeer bevredigende wijze wordt nageleefd.
De eventuele inbreuken, in het bijzonder de aanwezigheid in handelsruimten van vlees voorzien van het bijzonder keurmerk, worden opgespoord zoals hierboven is weergegeven.
De procedure voor een particuliere slachting is dus niet illegaal. In ieder geval zijn deze slachtingen onderworpen aan de controles ingesteld door de wetgeving betreffende de veterinaire keuring.
Het bestaan van misbruiken kan niet worden afgeleid uit de evolutie in het aantal particuliere slachtingen noch uit een relatief groot aantal dergelijke slachtingen in enkele kleine slachthuisjes. Niettemin zal ik de inspectiedienst opdracht geven bijzonder waakzaam te blijven en alle mogelijk misbruik tegen te gaan.