|
|
Democratische Republiek Congo - Conflict in Oost-Congo - Rwanda - Oeganda - M23 - Verenigde Naties
Democratische Republiek Congo
Rwanda
Oeganda
ontwikkelingshulp
oorlogsmisdaad
| 29/8/2013 | Verzending vraag |
| 21/11/2013 | Rappel |
| 3/12/2013 | Antwoord |
Het conflict in het oosten van Democratische Republiek Congo woedt voort. In juni stelde een rapport van de Verenigde Naties (VN) dat Rwanda de M23-rebellen blijft steunen. Ook Human Rights Watch (HRW) blijft er op wijzen dat de M23-rebellen gruwelijke misdaden (moord, verkrachting, gedwongen rekrutering, enz.) tegen de lokale bevolking begaan, en dat de steun van Rwanda nog steeds doorgaat. Rwanda en M23 ontkennen de beschuldigingen. Ooggetuigen vertelden aan Reuters dat ze hadden gezien hoe Rwandese soldaten de grens overstaken. De Verenigde Staten noemen het rapport van HRW geloofwaardig en beschuldigen Rwanda van steun aan de rebellen, mede door militaire ondersteuning van Rwandese soldaten en officieren. Toch werd de volgende dag beslist om Rwanda 400 miljoen dollar VN-steun te geven.
Graag had ik volgende vragen gesteld aan de geachte minister:
1) Hoe evalueert u de relatie tussen Congo en Rwanda met betrekking tot het conflict in het oosten van het land?
2) Hoe reageert u op het VN-rapport, alsook conclusies van Human Rights Watch, dat stelt dat M23 nog steeds de steun geniet van Rwanda? Moet de druk op Rwanda opgevoerd worden, en op welke manier? Kan u uitgebreid toelichten?
3) Hoe is de rol van Oeganda volgens u geëvolueerd in dit conflict?
4) Wat vindt u van de kritiek dat Rwanda niet volwaardig en voldoende aangeduid wordt als agitator door de VN in dit conflict? Moet dit dan duidelijker gebeuren?
5) Vindt u dat de nieuwe internationale steun aan Rwanda te verzoenen valt met haar rol in het conflict in Oost-Congo, mede omdat Rwanda het geld zou kunnen gebruiken om het conflict te financieren? Kan u toelichten?
1. Momenteel zijn de betrekkingen tussen Congo en Rwanda slecht. Contacten tussen de twee presidenten zouden moeten aangemoedigd worden om het vertrouwen tussen de twee landen alsook met de voornaamste partners in de regio te verbeteren.
2. en 4. Ik geloof er ook echt in dat Rwanda het proces dat door de Verenigde Naties met de kaderovereenkomst van Addis Abbeba werd ingezet, een kans wil geven. Gedurende de meest recente militaire acties tegen M23 heeft deze beweging blijkbaar geen externe steun gekregen. Ik noteer ook dat Rwanda zich niet heeft verzet tegen de overdracht van Bosco Ntaganda naar het Internationaal Strafhof, en dat het zijn internationale verplichtingen heeft vervuld tegenover degenen die zich op zijn grondgebied hadden overgegeven.
Ik ben nog steeds overtuigd van de relevantie van het beleid dat wordt gevoerd door Speciaal Gezant Mary Robinson, die een bredere dialoog aanknoopte met de Staten van de regio. Deze dialoog is ingegeven door de gunstige vooruitzichten van de “vredesdividenden”, en zal bijdragen tot het overstijgen van het probleem in verband met M23, en de gewapende groeperingen, om de structurele oorzaken van de instabiliteit in Oost Congo aan te snijden.
3. De bemiddeling door Oeganda was een moeilijke opdracht en men moet de belangrijke rol dit het land gespeeld heeft opdat de situatie na de crisis van Goma in november 2012 niet helemaal uit de hand liep erkennen.
5. Mijns inziens moeten vandaag de dag de verschillende vormen van druk op alle partners, inclusief DRC en Rwanda worden gehandhaafd opdat ze hun engagementen in het akkoord effectief uitvoeren. Ik denk dat de maatregelen die genomen werden in opvolging van het verslag van de Verenigde Naties een impact hebben gehad.
Rwanda heeft een belangrijke rol te spelen om deel uit te maken van de duurzame oplossing voor de regio en het zou contraproductief zijn het land in een hoek te drijven en te isoleren aangezien Rwanda de veiligheid in de DRC als een vitaal belang ziet.