Schriftelijke vraag nr. 5-10167

van Nele Lijnen (Open Vld) d.d. 23 oktober 2013

aan de vice-eersteminister en minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid, belast met Beliris en de Federale Culturele Instellingen

de cijfers inzake eetstoornissen bij kinderen

voedingsziekte
jongere
gezondheidsstatistiek

Chronologie

Herkwalificatie van : vraag om uitleg 5-3719
Geherkwalificeerd als : vraag om uitleg 5-4928

Vraag nr. 5-10167 d.d. 23 oktober 2013 : (Vraag gesteld in het Nederlands)

Uit uw antwoord op parlementaire vraag 5-8549 leerden we dat het aantal gevallen van eetstoornissen bij kinderen de laatste jaren in stijgende lijn zit. Waarschijnlijk zijn de cijfers zelfs een onderschatting aangezien u maar over cijfers beschikt tot en met 2009. De cijfers waren mijns inziens vrij onvolledig. Het lijkt mij noodzakelijk dat we op basis van de ons reeds bezorgde cijfers maatregelen moeten nemen om eetstoornissen in het algemeen en dan vooral bij jonge kinderen terug te dringen. Maar graag had ik toch wat meer verduidelijking aangaande de reeds bezorgde cijfers.

Ik heb daarom volgende vragen voor de minister:

1) U beschikt nog niet over volledige cijfers aangaande eetstoornissen voor 2010. Wat is de reden dat deze cijfers nog niet beschikbaar zijn? Wordt dit onvoldoende geregistreerd? Graag had ik deze cijfers ontvangen van zodra deze beschikbaar zijn.

2) In de cijfers wordt geen onderscheid gemaakt over welke eetstoornis het gaat. We kunnen vermoeden dat het grotendeels om anorexia gaat. Daarom hadden wij graag de cijfers gekregen onderverdeeld per eetstoornis.

3) Welke van de eetstoornissen is het moeilijkst te behandelen? Welke eetstoornis heeft het vaakst een terugval of de dood tot gevolg?

Antwoord ontvangen op 21 maart 2014 :

1) De gegevens van het jaar 2010 met betrekking tot de eetstoornissen bij kinderen waren niet beschikbaar bij uw recente parlementaire vraag van 20 maart 2013 (PV nr. 5-8549). Deze gegevens zijn inmiddels beschikbaar in bijlage (tabel 1). Ik herinner eraan dat het hier gaat om siuaties die een hospitalisatie vereisten. Andere situaties worden niet systematisch geregistreerd.  

2) De gegevens met betrekking tot de verschillende eetstoornissen stonden al in het antwoord op uw recente parlementaire vraag van 20 maart 2013 (PV nr. 5-8549). U vindt diezelfde tabel terug in bijlage (tabel 2). 

3) De moeilijkste te behandelen stoornis is anorexia nervosa, vooral als er braken mee gepaard gaat. De gemiddelde duur van de ziekte (zowel bij boulimia als bij anorexia nervosa) is zes à zeven jaar. Het aantal chronische gevallen en sterfgevallen ligt hoger bij anorexia nervosa.

De associatie van een eetstoornis met de neiging tot alcoholmisbruik geeft een zeer gevaarlijke situatie dat leidt tot hogere sterftecijfers. Elke psychosociale stresssituatie geeft een risico tot recidive en in het bijzonder de persoonlijke professionele problemen, problemen binnen het koppel of familiale problemen. Een specifiek risico tot recidive is de bevalling en in dit geval mag men niet wachten om in te grijpen. 

Natuurlijk zijn er andere factoren dan de diagnose die bijdragen tot de moeilijkheden om eetstoornissen te behandelen. Depressie, een voorgeschiedenis van misbruik en geweld (post-traumatische stresssyndroom), een persoonlijkheidsstoornis, gebrek aan informatie en ondersteuning voor de familieleden, gebrek aan sociale ondersteuning, het ontbreken van geschikte zorgstructuren.  

Bijlagen

Tabel 1

Tabel 2