SÉNAT DE BELGIQUE BELGISCHE SENAAT
________________
Session 2017-2018 Zitting 2017-2018
________________
29 novembre 2017 29 november 2017
________________
Question écrite n° 6-1665 Schriftelijke vraag nr. 6-1665

de Bert Anciaux (sp.a)

van Bert Anciaux (sp.a)

à la ministre des Affaires sociales et de la Santé publique

aan de minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid
________________
Législation linguistique - Respect - Répartition linguistique au sein des services de la Santé publique Taalwetgeving - Naleving - Taalverhoudingen binnen de diensten van Volksgezondheid 
________________
emploi des langues
ministère
santé publique
fonction publique
bilinguisme
Région de Bruxelles-Capitale
taalgebruik
ministerie
volksgezondheid
overheidsapparaat
tweetaligheid
Hoofdstedelijk Gewest Brussels
________ ________
29/11/2017Verzending vraag
(Einde van de antwoordtermijn: 28/12/2017)
18/5/2018Antwoord
29/11/2017Verzending vraag
(Einde van de antwoordtermijn: 28/12/2017)
18/5/2018Antwoord
________ ________
Question n° 6-1665 du 29 novembre 2017 : (Question posée en néerlandais) Vraag nr. 6-1665 d.d. 29 november 2017 : (Vraag gesteld in het Nederlands)

Le respect de la législation sur l'emploi des langues et de la répartition linguistique au sein des administrations fédérales sont sans aucun doute des questions qui concernent les Communautés. Aucune cohabitation n'est possible au niveau fédéral si l'on ne respecte pas correctement la législation linguistique, si l'on ne donne pas une image fidèle des différentes langues et groupes linguistiques existants et qu'on ne les respecte pas. Dans notre pays, la législation linguistique est en quelque sorte un ciment entre les différentes Communautés et Régions et l'autorité fédérale. Le non-respect de la législation linguistique compromet la cohésion, la cohabitation et le respect mutuel.

Les Régions sont par ailleurs chargées de faire respecter la législation linguistique. Les Communautés sont, elles, compétentes pour la défense et l'illustration de la langue.

Il s'agit dès lors d'une matière transversale par excellence.

Un des points essentiels dans la législation linguistique et dans la construction fédérale est que l'autorité fédérale et la Région bilingue de Bruxelles-Capitale doivent communiquer correctement dans les deux langues. On exige des services de l'administration fédérale un parfait bilinguisme du service. Chaque habitant du pays doit pouvoir s'adresser aux services fédéraux dans sa propre langue.

Qu'en est-il de l'appartenance linguistique au sein des différents services du SPF Santé publique ? Existe-t-il des cadres linguistiques ? Sur quoi sont-ils basés ? Quels sont-ils ? A-t-on la garantie que chaque service est bilingue ? Comment se fait-il encore qu'au sein des services qui s'adressent aux habitants de la Région bilingue de Bruxelles-Capitale, une grande partie de votre personnel connaisse très mal le néerlandais, ou ne soit pas néerlandophone ? Combien de fois n'arrive-t-il pas que des habitants néerlandophones de Bruxelles doivent attendre que le « Flamand de service » soit libre et puisse leur communiquer l'information en néerlandais ?

Comment se fait-il qu'au sein du SPF Santé publique, certains services qui s'adressent entre autres à des organisations internationales, s'expriment uniquement en français ? Est-il normal que notre pays continue à se positionner à l'étranger comme pays unilingue francophone ?

Quels efforts seront-ils déployés pour garantir le bilinguisme ou trilinguisme parfait des services centraux et services bruxellois ? Quel pourcentage de francophones reçoivent-ils une prime de bilinguisme ? Quel pourcentage de néerlandophones ? Qui contrôle ce bilinguisme sur le terrain ?

Comment le ministre veillera-t-il à ce que les services des urgences des hôpitaux deviennent enfin bilingues ?

Le ministre est-il disposé à contrôler et à encourager le respect de la législation linguistique ? Est-il prêt à coopérer avec les Communautés à cet effet ? Prendra-t-il des initiatives en la matière, et dans l'affirmative, lesquelles ?

 

Uiteraard zijn de naleving van de taalwetgeving en het respect voor de taalverhoudingen binnen de federale overheidsadministraties zaken die de gemeenschappen aanbelangen. Zonder het correct naleven van de taalwetgeving en zonder het correct weerspiegelen en respecteren van de verschillende talen en taalgroepen, is er geen federaal samenleven mogelijk. De taalwetgeving is zowat het cement in dit land tussen de verschillende gemeenschappen, gewesten en de federale overheid. Zonder de naleving van de taalwetgeving is er geen samenhang mogelijk en dreigt het wederzijds samenleven onmogelijk te worden en het wederzijds respect te verdwijnen.

De gewesten hebben bovendien een taak inzake het naleven van de taalwetgeving. De gemeenschappen zijn dan weer bevoegd voor de luister en het gebruik der talen.

Dit is dus een bij uitstek transversale aangelegenheid.

Een van de kernpunten in heel de taalwetgeving en in de federale constructie is dat de federale overheid en het tweetalig gebied Brussel-Hoofdstad correct tweetalig dienen te zijn. In de administratie van de federale overheid is van de diensten een volkomen tweetalige dienstverlening vereist. Elke inwoner van het land moet in zijn taal terecht kunnen bij de federale diensten.

Hoe ziet de taalaanhorigheid eruit binnen de verschillende diensten van Volksgezondheid? Zijn er taalkaders? Waarop zijn deze gebaseerd? Hoe zien die eruit? Is in elke dienst gewaarborgd dat deze ook correct tweetalig is? Hoe is het nog altijd mogelijk dat binnen de diensten die zich richten naar de inwoners van het tweetalig gebied Brussel-Hoofdstad een groot deel van uw administratie zeer gebrekkig Nederlands kent, laat staan Nederlandstalig is. Hoe vaak gebeurt het niet dat Nederlandstalige inwoners van Brussel moeten wachten tot de "Flamand de service" vrij is om de informatie in het Nederlands te kunnen geven?

Hoe komt het dat sommige diensten binnen Volksgezondheid, die zich onder andere wenden tot internationale organisaties, eentalig Franstalig opereren? Is het normaal dat dit land zich in het buitenland blijft opstellen als een eentalig Franstalig land?

Welke inspanningen zullen er gedaan worden om de perfecte tweetaligheid of drietaligheid van centrale diensten en Brusselse diensten te waarborgen? Hoeveel procent van de Franstaligen krijgen een tweetaligheidspremie? Hoeveel procent van de Nederlandstaligen? Wie controleert deze tweetaligheid op het terrein?

Hoe gaat de minister erop toezien dat de spoeddiensten van de ziekenhuizen eindelijk tweetalig worden?

Is de minister bereid om de correcte naleving van de taalwetgeving te controleren en te stimuleren? Is de minister bereid daarvoor samen te werken met de gemeenschappen? Zal de minister initiatieven nemen ter zake, en zo ja, welke?

 
Réponse reçue le 18 mai 2018 : Antwoord ontvangen op 18 mei 2018 :

Le service public fédéral (SPF) dispose d'un cadre linguistique, établi conformément aux directives du vade-mecum de la Commission permanente de contrôle linguistique (CPCL) et conformément aux dispositions des lois coordonnées LLC (lois coordonnées sur l'emploi des langues en matière administrative).

Ce cadre linguistique permet au service public de disposer de personnel suffisant pour traiter les dossiers dans la langue appropriée.

Les degrés I et II du cadre linguistique ont été répartis en pourcentage égal. Aux degrés III, IV et V, les pourcentages ont été constitués sur la base d'une évaluation du volume des affaires à traiter en néerlandais et en français, service par service, et ce en vertu des critères légaux, pour ainsi définir un pourcentage global à chaque degré de la hiérarchie. Le volume des affaires traitées en néerlandais et en français est donc, en fait, le fondement des proportions du cadre linguistique.

Le cadre linguistique se présente actuellement comme suit :

Degrés

Contractuel et Statutaire

NL

%

FR

%

Total

I

AS IS

4

57,14 %

3

42,86 %

7

TO BE

3,5

50 %

3,5

50 %

II

AS IS

28

49,1 %

29

50,88 %

57

TO BE

28,5

50 %

28,5

50 %

III

AS IS

284

51,36 %

269

48,64 %

553

TO BE

293

52,97 %

260

47,01 %

IV

AS IS

70

57,9 %

51

42,15 %

121

TO BE

64

52,97 %

57

47,01 %

V

AS IS

34

48,6 %

36

51,43 %

70

TO BE

37

52,97 %

33

47,01 %

Total

420

52,0 %

388

48,0 %

808

Le SPF s'efforce de remédier au léger déséquilibre au niveau de certains degrés dans certaines périodes via la politique de recrutements et de promotions.

De plus, les cadres linguistiques font l'objet d'un contrôle annuel de la part de la CPCL.

Dans les contacts directs avec le citoyen, les lois linguistiques sont respectées, ce qui, il est vrai, n'exclut pas le fait qu'il puisse arriver, occasionnellement, que le citoyen soit confronté à un agent d’un rôle linguistique autre que le sien. En ce qui concerne le bilinguisme des services du SPF Santé publique, il n'y a toutefois que peu, voire aucune plainte à signaler.

Les communications générales que les services centraux adressent directement au grand public sont faites tant en néerlandais qu'en français. Les attestations, visas, déclarations, agréments, autorisations, etc., sont établis dans la langue de l'utilisateur.

Le personnel qui assure l'accueil central au SPF Santé publique, Sécurité de la chaîne alimentaire et Environnement est bilingue.

Les services, comme Medex, qui sont en contact direct avec le public, ont des sections dans les provinces. Pour les habitants de Bruxelles, une section aussi bien néerlandophone que francophone a été prévue.

Au sein du service public fédéral Santé publique, Sécurité de la chaîne alimentaire et Environnement, 567 agents bénéficient d'une des allocations linguistiques, telles que prévues à l'arrêté royal du 13 juillet 2017. Parmi ces agents, 125 bénéficient de la prime linguistique conformément à l'article 12 de l'arrêté royal du 8 mars 2001 (bilinguisme), prime qui est répartie entre 93 néerlandophones et 31 francophones.

La dimension européenne et internationale en matière de santé publique, sécurité de la chaîne alimentaire et environnement gagne en importance. Une grande partie de la politique relative à l'environnement, à la santé et à la sécurité alimentaire dans notre pays trouve son origine dans des conventions et traités internationaux.

Les contacts avec ces institutions internationales et les participations à des assemblées internationales sont par conséquent nombreux. La langue véhiculaire y est généralement l'anglais. Une recommandation prévoit que les membres peuvent s'exprimer dans leur langue maternelle, si une traduction est prévue, ce qui n'est pas toujours le cas pour le néerlandais.

De federale overheidsdienst (FOD) beschikt over een taalkader, opgemaakt overeenkomstig de richtlijnen van het vademecum van de Vaste Commissie voor taaltoezicht (VCT) en overeenkomstig de bepalingen opgenomen in de gecoördineerde wetten SWT (samengevatte wetten op het gebruik van de talen in bestuurszaken).

Dit taalkader zorgt ervoor dat de openbare dienst over voldoende personeel beschikt om de dossiers in de juiste taal te behandelen.

De trappen I en II van het taalkader zijn in gelijke percentages verdeeld. In de trappen III, IV en V zijn de percentages samengesteld op basis van een raming van het volume te behandelen zaken in het Nederlands en het Frans, dienst per dienst en dit op basis van de wettelijke criteria zodat op iedere trap van de hiërarchie een globaal percentage kan worden vastgesteld. Zo is het volume behandelde zaken in het Nederlands en het Frans in feite de grondslag voor de verhoudingen van de taalkaders.

Momenteel ziet het taalkader er uit als volgt :

Trappen

Contractueel en Statutair

NL

%

FR

%

Totaal

I

AS IS

4

57,14 %

3

42,86 %

7

TO BE

3,5

50 %

3,5

50 %

II

AS IS

28

49,1 %

29

50,88 %

57

TO BE

28,5

50 %

28,5

50 %

III

AS IS

284

51,36 %

269

48,64 %

553

TO BE

293

52,97 %

260

47,01 %

IV

AS IS

70

57,9 %

51

42,15 %

121

TO BE

64

52,97 %

57

47,01 %

V

AS IS

34

48,6 %

36

51,43 %

70

TO BE

37

52,97 %

33

47,01 %

Totaal

420

52,0 %

388

48,0 %

808

De FOD doet inspanningen om via de aanwervings- en bevorderingspolitiek het kleine onevenwicht dat in bepaalde trappen op bepaalde tijdstippen bestaat weg te werken.

Bovendien oefent de VCT een jaarlijkse controle van de taalkaders uit.

In de directe contacten met de burger worden de taalwetten gerespecteerd, wat weliswaar niet uitsluit, dat het occasioneel kan voorkomen dat de burger bij zijn eerste contact een medewerker van een andere taalrol dan de zijne treft. Hierop wordt de burger doorverbonden en doorgestuurd naar een ambtenaar die niet tot zijn taalrol behoort. Wat de tweetaligheid van de dienstverlening van de FOD Volksgezondheid betreft zijn er echter geen of nauwelijks klachten te noteren.

De algemene mededelingen die de centrale diensten rechtstreeks aan het publiek richten, worden zowel in het Nederlands als in het Frans gesteld. De attesten, visa, verklaringen, erkenningen , vergunningen, enz., worden gesteld in de taal van gebruiker.

Het centraal onthaal van de FOD Volksgezondheid, Veiligheid van de voedselketen en Leefmilieu wordt bemand door tweetalig personeel.

De diensten, zoals bijvoorbeeld Medex, die in rechtstreeks contact komen met het publiek, hebben afdelingen in de provincies. Voor de inwoners van Brussel is er zowel een Nederlandstalige, als een Franstalige afdeling voorzien.

Binnen de federale overheidsdienst Volksgezondheid, Veiligheid van de voedselketen en Leefmilieu genieten 567 ambtenaren van één van de taaltoelagen, zoals voorzien in het koninklijk besluit van 13 juli 2017. Hiervan genieten 125 ambtenaren de taalpremie overeenkomstig artikel 12 van het koninklijk besluit van 8 maart 2001(tweetaligheid), verdeeld over 93 Nederlandstaligen en 31 Franstaligen.

De Europese en internationale dimensie op vlak van volksgezondheid, veiligheid van voedselketen en leefmilieu wordt steeds belangrijker. Een groot deel van het beleid rond leefmilieu, gezondheid en voedselveiligheid in ons land vindt zijn oorsprong in internationale conventies en verdragen.

Er zijn bijgevolg vele contacten met deze internationale instellingen en deelnames aan internationale bijeenkomsten. Hierbij is de voertaal doorgaans Engels. Er is een aanbeveling waarbij de leden hun eigen moedertaal kunnen spreken, indien vertaling is voorzien, wat voor het Nederlands niet altijd het geval is.