SÉNAT DE BELGIQUE BELGISCHE SENAAT
________________
Session 2012-2013 Zitting 2012-2013
________________
24 mai 2013 24 mei 2013
________________
Question écrite n° 5-9116 Schriftelijke vraag nr. 5-9116

de Bert Anciaux (sp.a)

van Bert Anciaux (sp.a)

au vice-premier ministre et ministre des Affaires étrangères, du Commerce extérieur et des Affaires européennes

aan de vice-eersteminister en minister van Buitenlandse Zaken, Buitenlandse Handel en Europese Zaken
________________
La détention d'enfants palestiniens dans des prisons israéliennes De detentie van Palestijnse kinderen in Israëlische gevangenissen 
________________
Israël
droits de l'enfant
établissement pénitentiaire
question de la Palestine
Palestine
Israël
rechten van het kind
strafgevangenis
Palestijnse kwestie
Palestina
________ ________
24/5/2013Verzending vraag
15/10/2013Antwoord
24/5/2013Verzending vraag
15/10/2013Antwoord
________ ________
Requalification de : demande d'explications 5-3058 Requalification de : demande d'explications 5-3058
________ ________
Question n° 5-9116 du 24 mai 2013 : (Question posée en néerlandais) Vraag nr. 5-9116 d.d. 24 mei 2013 : (Vraag gesteld in het Nederlands)

En juin 2012, une délégation de neuf éminents avocats britanniques a publié un rapport sur une visite à des prisons (pour enfants) en Israël et en Cisjordanie. Le rapport est pas tendre pour les autorités palestiniennes. Comme le ministre le sait peut-être, environ 7 500 enfants sont détenus depuis 2000 en Palestine par des soldats israéliens. 975 de ces enfants n'ont pas encore quinze ans. Les arrestations sont basées sur des accusations telles que le jet de pierres vers des soldats, presque sans aucune preuve. Quel que soit l'âge, une arrestation constitue une expérience angoissante. Ce sont surtout les enfants qui en restent traumatisés.

Les parents ne savent souvent pas où se trouve leur enfant. Les détentions préventives sont souvent prolongées à trois mois, sans procès. Les enfants de 16 ans sont traités comme des adultes, ce qui, selon le droit international, est interdit, même lorsque l'enfant est en infraction. Les enfants sont systématiquement soumis à des violences physiques et mentales. Ils sont frappés, sexuellement mutilés, ont les yeux bandés, sont privés de sommeil et isolés pendant de longues périodes. De cette manière, les enfants reconnaissent des faits qu'ils n'ont pas commis et signent des papiers en hébreu, une langue qu'ils ne lisent ni ne comprennent. Les conditions de vie dans la prison israélienne sont inhumaines: surpopulation, cellules sans hygiène et peu d'équipements médicaux. Les visites aux toilettes et les possibilités de se laver sont limitées. Les enfants reçoivent de la mauvaise nourriture et n'ont pas droit à une éducation. Israël se moque ainsi des droits de l'enfant. Il n'y a aucun contact avec les parents et il n'est pas question de droit de visite ou de protection par un avocat. Les différences avec les enfants prisonniers israéliens sont frappantes. Ceux-ci bénéficient d'un système juridique distinct dans le droit civil israélien; ils sont traités comme des jeunes par le biais d'un droit de la jeunesse. Le Comité des Nations Unies pour les droits de l'enfant et d'autres organisations des droits de l'homme ont exprimé dans le passé de lourdes critiques à ce sujet. Sans résultat car Israël continue à maltraiter systématiquement les enfants prisonniers. Les Palestiniens parlent même d'une augmentation du nombre d'arrestations.

Le ministre connaît-il le nombre de mineurs palestiniens détenus dans les prisons israéliennes? Est-il exact, comme l'affirme l'Autorité palestinienne, que le nombre d'enfants en détention a augmenté? Si oui, quelles sont les causes de cette augmentation? Si non, le ministre peut-il donner le nombre exact?

Le ministre connaît-il le rapport britannique sur le traitement des enfants palestiniens? Que pense-t-il des conclusions de ce rapport? Partage-t-il la conclusion selon laquelle Israël viole de manière flagrante et incontestable la Convention des Nations Unies sur les droits de l'enfant et la quatrième Convention de Genève? Si oui, estime-t-il que la communauté internationale ne peut accepter une telle situation? Le ministre est-il d'accord pour dire que l'attitude obstinée des autorités israéliennes qui refusent de changer quoi que ce soit à leur position et à leurs pratiques demande une réponse plus forte de la communauté internationale? Quelles démarches la Belgique fait-elle, dans ses relations tant bilatérales qu'internationales, vis-à-vis d'Israël pour changer cette situation? Le ministre est-il disposé à demander au haut représentant de l'Union européenne pour les Affaires étrangères de désigner un représentant spécial pour examiner la situation sur place?

Le 19 avril 2012, le Sénat a adopté à une quasi-unanimité la proposition de résolution relative aux détenus palestiniens dans les prisons israéliennes. Où en est le suivi de cette résolution par le gouvernement? Qu'en est-il plus particulièrement de l'aspect des détenus mineurs et du respect de la Convention relative aux droits de l'enfant?

 

In juni 2012 bracht een negenkoppige delegatie van vooraanstaande Britse advocaten verslag uit over een bezoek aan de (kinder)gevangenissen in Israël en de Westelijke Jordaanoever. Het rapport is niet mild voor de Israëlische autoriteiten. Zoals de minister wellicht weet, zijn er sinds 2000 in Palestina ongeveer 7500 kinderen opgepakt door Israëlische soldaten. 975 van deze kinderen zijn nog geen 15 jaar. De arrestaties zijn gebaseerd op beschuldigingen - zoals het gooien van stenen naar soldaten - vrijwel zonder enige bewijskracht. Een arrestatie is op elke leeftijd een beklemmende ervaring, maar vooral kinderen houden er trauma's aan over.

Ouders weten daarbij vaak niet waar hun kind is. Dikwijls worden de voorarresten zonder proces tot drie maanden verlengd. Jongeren van 16 worden als volwassenen behandeld, wat volgens het internationaal recht, zelfs wanneer het kind in overtreding is, verboden is. De kinderen worden systematisch onderworpen aan lichamelijk en geestelijk geweld. Ze worden geslagen, seksueel gemutileerd, geblinddoekt, onthouden van slaap en langdurig geïsoleerd. Op deze manier bekennen de kinderen daden die ze niet hebben gepleegd en tekenen ze papieren in het Hebreeuws, een taal die ze lezen noch begrijpen. De levensomstandigheden in de Israëlische gevangenis zijn onmenselijk: overvolle, onhygiënische cellen en nauwelijks medische voorzieningen. Toiletbezoeken en mogelijkheden om zich te wassen worden beperkt. De kinderen krijgen slechte voeding en hebben geen recht op scholing. Israël lapt hiermee de kinderrechten aan zijn laars. Er is geen contact met de ouders en geen sprake van bezoekrecht of bescherming door een advocaat. Opvallend zijn de verschillen met de Israëlische kindgevangenen. Die hebben een apart rechtssysteem onder het Israëlisch burgerlijk recht; ze worden behandeld als jongere via een jeugdrecht. Het VN-Comité voor de rechten van het kind en andere mensenrechtenorganisaties hebben in het verleden hevige kritiek geuit op de zaak. Zonder resultaat, want Israël blijft systematisch kindgevangenen mishandelen. De Palestijnen spreken zelf van een toename van het aantal arrestaties.

Heeft de minister een zicht op het aantal Palestijnse minderjarigen in de Israëlische gevangenissen? Klopt de bewering van de Palestijnse overheid dat het aantal kinderen in detentie is toegenomen? Zo ja, wat zijn de oorzaken van deze toename? Zo nee, kunt de minister dan het juiste cijfer geven?

Kent de minister het Britse rapport over de behandeling van Palestijnse kinderen? Hoe beoordeelt hij de conclusies uit dit rapport? Deelt hij de conclusie dat Israel op flagrante en onbetwistbare wijze zowel het VN verdrag inzake de rechten van het kind alsook de Vierde Conventie van Genève schendt? Zo ja, beaamt hij dat de internationale gemeenschap het bestaan van een dergelijke situatie niet kan en mag accepteren? Is de minister het ermee eens dat de halsstarrige houding van de Israëlische overheid om ook maar iets te wijzigingen aan hun positie en praktijken een steviger antwoord vraagt vanuit de internationale gemeenschap? Welke stappen doet België bilateraal en internationaal ten aanzien van Israël om deze situatie te veranderen? Is de minister bereid om aan de Europese Hoge Vertegenwoordiger voor buitenlandse zaken te vragen om een speciale vertegenwoordiger aan te wijzen om de situatie ter plaatse te onderzoeken?

Op 14 april 2012 werd in de Senaat met bijna unanimiteit een voorstel van resolutie goedgekeurd over Palestijnse gevangenen in Israëlische gevangenissen. Hoe staat het met de opvolging van deze resolutie door de regering, en meer bepaald voor het aspect van de minderjarige gevangen en het naleven van het Verdrag inzake de rechten van het kind?

 
Réponse reçue le 15 octobre 2013 : Antwoord ontvangen op 15 oktober 2013 :

Comme je l’ai déjà indiqué dans des réponses précédentes, je suis au courant de la présence de mineurs dans les prisons israéliennes. Tant la Belgique que l’Union européennes (UE) s’inquiètent de cette pratique et tiennent régulièrement à exprimer leur inquiétude envers les instances israéliennes.

Je n’ai pas connaissance d’un rapport britannique concernant le traitement des enfants palestiniens dans les prisons israéliennes. Mais je suis au courant d’un rapport de l’UNICEF qui indique que chaque année, environ 700 enfants palestiniens (âgés de 12 et 17 ans) sont poursuivis en Cisjordanie par les tribunaux militaires israéliens. Le rapport note également qu’en comparaison avec le mois de novembre, le nombre d’enfants en détention a augmenté de 9.6 % en décembre 2012.

L’Ambassade israélienne a également fourni des informations complémentaires concernant le traitement des mineurs palestiniens dans les prisons israéliennes. Plusieurs mesures sont été prises ces dernières années afin d’améliorer leur situation. Je fais notamment référence à la décision visant à raccourcir la durée de la détention initiale. Cette mesure est en vigueur depuis le 2 avril 2013.

Le Comité des droits de l’enfant de l’Organisation des nations unies (ONU), qui supervise le respect de la Convention relative aux droits de l’enfant, suit la question de près. En effet, Israël est partie à la convention.

Pour finir, je souhaite indiquer que le constat d’une violation de certaines conventions revient aux organes qui ont été créés afin de superviser le respect des conventions en question. Dès lors, ma préférence va aux mécanismes de l’ONU plutôt qu’à la désignation d’un représentant spécial de l’UE comme vous le proposez. Il est clair que ce dossier est un des sujets qui doivent être suivis par le représentant spécial de l’UE pour les droits de l’Homme, M. Lambrinidis.

En ce qui concerne la résolution adoptée en avril 2012 au Sénat sur les prisonniers palestiniens dans les prisons, je puis vous assurer que le suivi nécessaire y est donné ensemble avec nos partenaires européens.

Zoals ik al in eerdere vragen antwoordde, ben ik op de hoogte van de aanwezigheid van minderjarigen in de Israëlische gevangenissen. Zowel België als de Europese unie (EU) zijn bezorgd over deze praktijk en houden eraan deze bezorgdheid op regelmatige basis te uiten tegenover de Israëlische instanties.

Ik heb geen weet van dat Britse rapport over de behandeling van Palestijnse kinderen in de Israëlische gevangenissen. Maar ik ben wel op de hoogte van een rapport van UNICEF dat aangeeft dat elk jaar ongeveer 700 Palestijnse kinderen (tussen de leeftijd van 12 tot 17 jaar) op de Westoever vervolgd worden door de Israëlische militaire rechtbanken. Het rapport stelt ook dat het aantal kinderen in detentie met 9.6 % is toegenomen in december 2012, in vergelijking met de maand november.

De Israëlische Ambassade heeft ook bijkomende informatie bezorgd over de behandeling van Palestijnse minderjarigen in Israëlische gevangenissen. Meerdere maatregelen werden de laatste jaren genomen om hun situatie te verbeteren. Ik wil hier o.m. verwijzen naar de beslissing om de duurte van de initiële detentie te verkorten. Deze maatregel is van kracht sinds 2 april 2013.

Het Verenigde Naties (VN) Kinderrechtencomité, dat toezicht houdt op de naleving van het Kinderrechtenverdrag, volgt de kwestie van nabij op. Israël is immers partij bij dit verdrag.

Tot slot wil ik er op wijzen dat het vaststellen van een schending van bepaalde verdragen toekomt aan de organen die zijn ingesteld om toezicht te houden op de naleving van de verdragen in kwestie. Ik geef dus de voorkeur aan de VN mechanismen boven opties zoals de aanduiding van een EU speciale vertegenwoordiger zoals u voorstelt. Het is duidelijk dat dit dossier één van de kwesties is die de EU speciale vertegenwoordiger voor mensenrechten, Lambrinidis, moet opvolgen.

Wat betreft van de resolutie aangenomen in april 2012 in de Senaat over Palestijnse gevangenen in Israëlische gevangenissen, kan ik u verzekeren dat hieraan de nodige opvolging wordt gegeven samen met onze EU partners.