SÉNAT DE BELGIQUE BELGISCHE SENAAT
________________
Session 2011-2012 Zitting 2011-2012
________________
8 février 2012 8 februari 2012
________________
Question écrite n° 5-5558 Schriftelijke vraag nr. 5-5558

de Elke Sleurs (N-VA)

van Elke Sleurs (N-VA)

à la vice-première ministre et ministre des Affaires sociales et de la Santé publique, chargée de Beliris et des Institutions culturelles fédérales

aan de vice-eersteminister en minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid, belast met Beliris en de Federale Culturele Instellingen
________________
Transport d'urgence en ambulance - Frais de transport - Remboursement - Institut national d'assurance maladie et invalidité - Abus - Distance Dringend ambulancevervoer - Transportkosten - Terugbetaling - Rijksdienst voor ziekte- en invaliditeitsverzekering - Misbruik - Afstand 
________________
transport de malades
assurance maladie
ticket modérateur
statistique officielle
répartition géographique
premiers secours
ziekentransport
ziekteverzekering
remgeld
officiële statistiek
geografische spreiding
eerste hulp
________ ________
8/2/2012Verzending vraag
6/8/2012Antwoord
8/2/2012Verzending vraag
6/8/2012Antwoord
________ ________
Question n° 5-5558 du 8 février 2012 : (Question posée en néerlandais) Vraag nr. 5-5558 d.d. 8 februari 2012 : (Vraag gesteld in het Nederlands)

Depuis janvier 2010, les coûts d'un transport urgant en ambulance sont remboursés par l'Institut national d'assurance maladie et invalidité (INAMI). Le montant remboursé était initialement de 33 % mais il a été porté à 50 % en janvier 2011.

Je souhaiterais une réponse aux questions suivantes.

1) Au cours des deux dernières années, quelle a été la proportion de patients transportés d'urgence en ambulance qui n'ont pas pu prétendre à un remboursement ? J'aimerais obtenir une ventilation par région du domicile du patient, par année et par nationalité du patient.

2) S'il s'avère finalement qu'un appel considéré comme urgent par le centre d'appel 100 n'avait aucun caractère d'urgence, quelles en sont les conséquences ? Intervient-on en cas d'abus manifeste ?

3) Au cours des deux dernières années, quelle a été la distance parcourue par les patients transportés d'urgence en ambulance ? Je souhaiterais une ventilation par région et par an et en fonction des catégories suivantes : moins de 10 km, de 11 à 20 km, plus de 20 km.

4) Combien de fois un patient incapable de payer le coût du transport d'urgence en ambulance a-t-il pu bénéficier d'une intervention du Centre public d'action sociale (CPAS) ? À combien s'est montée cette intervention ? J'aimerais obtenir une ventilation par année, par région et par nationalité du patient.

 

De transportkosten in geval van dringend ambulancevervoer worden sinds januari 2010 terugbetaald door de Rijksdienst voor ziekte- en invaliditeitsverzekering (Riziv). De terugbetaling bedroeg oorspronkelijk 33 %. In januari 2011 werd dit opgetrokken naar 50 %.

Graag kreeg ik van de minister een antwoord op de volgende vragen.

1) Welk aandeel van de patiënten die in de afgelopen twee jaar met behulp van dringend ambulancevervoer werd vervoerd, kon geen aanspraak maken op een terugbetaling? Graag had ik de cijfers gekregen, opgesplitst per gewest waar de patiënt woonachtig is, per jaar en per nationaliteit van de patiënt.

2) Welke zijn de gevolgen indien een oproep die door de 100-centrale als dringend werd beschouwd, uiteindelijk niet-dringend blijkt? Wordt er bij flagrant misbruik opgetreden?

3) Welke was de afstand over welke patiënten in de afgelopen twee jaar met behulp van dringend ambulancevervoer werden vervoerd? Graag had ik de cijfers gekregen in de volgende categorieën (minder dan 10 km, tussen 11 en 20 km en meer dan 20 km), en opgesplitst per gewest en per jaar.

4) Hoe vaak kon een patiënt die niet in staat was om de kost voor het dringend ambulancevervoer te betalen, rekenen op een tussenkomst door het Openbaar Centrum voor Maatschappelijk Welzijn (OCMW)? Welke was hiervoor het vergoede bedrag? Graag had ik de cijfers gekregen, opgesplitst per jaar, per gewest en per nationaliteit van de patiënt.

 
Réponse reçue le 6 aôut 2012 : Antwoord ontvangen op 6 augustus 2012 :

Une intervention de 33 % dans le coût du transport médical urgent est accordée par la mutualité à partir du 1er janvier 2009 en vertu de l’arrêté royal du 26 avril 2009 portant exécution de l’article 34, alinéa 1er, 28°, de la loi relative à l’assurance obligatoire soins de santé et indemnités, coordonnée le 14 juillet 1994 (Moniteur Belge du 8 mai 2009). Cette intervention a été portée de 33 % à 50 % à partir du 1er janvier 2010 en vertu de l’arrêté royal du 23 mars 2011 modifiant l’arrêté royal du 29 avril 2009 portant exécution de l’article 34, alinéa 1er, 28°, de la loi relative à l’assurance obligatoire soins de santé et indemnités, coordonnée le 14 juillet 1994 (Moniteur Belge du 6 avril 2011).

  1. L’Institut national d’assurance maladie-invalidité (INAMI) ne dispose que de données relatives au transport médical urgent ayant donné lieu à une intervention de la mutualité. Il est évident qu’il y a (inévitablement) des ambulances qui sont envoyées et qui ne donnent pas lieu à un transport, soit en raison d’un envoi inutile de moyens (appels dits « bien ou mal intentionnés »), soit en raison du décès du patient. Dans ce cas, les coûts sont engagés par l’exécuteur mais aucune facture n’est présentée. Ceci représente 10 à 12 % des courses.

  2. Lors de la prise d’appel, une régulation est effectuée par le préposé du système d’appel unifié. En fonction de la situation et du degré d’urgence, le patient peut être orienté vers un médecin généraliste.

    Mon administration a mis en œuvre différents moyens humains (direction médicale, infirmier régulateur) et matériels (amélioration des logiciels, manuel belge de régulation médicale) afin d’améliorer cette régulation.

    Néanmoins, à l’arrivée des moyens sur place, plusieurs cas de figure peuvent se présenter :

  • seule une ambulance a été envoyée : dans ce cas, la demande de transport ne peut pas être refusée, sauf si la sécurité des intervenants n’est pas garantie ;

  • un Paramedical Intervention Team (P.I.T) a été envoyé : celui-ci ne peut pas transporter le patient, mais, en accord avec son médecin référent, il peut être fait appel à une ambulance ;

  • le Service mobile d’urgence et de réanimation (SMUR.) a été envoyé : dans ce cas, le médecin de ce service peut prendre la décision de ne pas accompagner le transport du patient.

  1. Les données que vous avez sollicitées sont communiquées dans le tableau joint en annexe. Elles concernent le nombre de kilomètres parcourus dans le cadre du transport médical urgent bénéficiant d’une intervention partielle de la mutualité pour les exercices 2009 et 2010.

    Les données relatives au nombre de kilomètres sont ventilées comme suit :

  • les 10 premiers kilomètres ;

  • le nombre de kilomètres à partir du 11ème km jusqu’au 20ème km inclus ;

  • le nombre de kilomètres à partir du 21ème km.

    Il s’agit des prestations effectuées, comptabilisées sur une période de six trimestres par les mutualités. La préférence est donnée aux « prestations effectuées » parce que les évolutions ne sont pas faussées par d’éventuels problèmes de facturation et de comptabilisation sur le terrain.

    La répartition des dépenses par région est basée sur le domicile de l'assuré. Dans certains cas, la mutualité ne connaît pas le domicile du patient. Ces dépenses figurent alors dans la rubrique « Indivis ». Le pourcentage de dépenses indivis est toutefois très minime.

    Globalement, il a été prévu une intervention pour 4 342 391 kilomètres en 2009 et pour 5 199 533 kilomètres en 2010.

    Il est logique qu’en tant qu’agglomération urbaine, la Région de Bruxelles-Capitale représente une part relativement faible dans le nombre total de kilomètres parcourus. L’essentiel du transport médical urgent au sein de la Région de Bruxelles-Capitale se concentre dans un rayon de 10 kilomètres.

  1. Cette question relève de la compétence de ma collègue Maggie DE Block, secrétaire d’État à l’asile et la migration, à l’intégration sociale et à la lutte contre la pauvreté, adjointe à la ministre de la Justice.

Door het koninklijk besluit van 26 april 2009 tot uitvoering van artikel 34, eerste lid, 28°, van de wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen, gecoördineerd op 14 juli 1994 (Belgisch Staatsblad van 8 mei 2009) werd vanaf 1 januari 2009 een tegemoetkoming door het ziekenfonds verleend van 33% in de kost van het dringend ziekenvervoer. Vanaf 1 januari 2010 werd deze tegemoetkoming verhoogd van 33 % naar 50 % door het koninklijk besluit van 23 maart 2011 tot wijziging van het koninklijk besluit van 26 april 2009 tot uitvoering van artikel 34, eerste lid, 28°, van de wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen, gecoördineerd op 14 juli 1994 (Belgisch Staatsblad van 6 april 2011)

  1. Het Rijksinstituut voor ziekte- en Invaliditeitsverzekering (RIZIV) beschikt enkel over gegevens van het dringend ziekenvervoer met tussenkomst van het ziekenfonds. Dat neemt niet weg dat er onvermijdelijk ambulances worden uitgestuurd die niet leiden tot een transport, hetzij door een nodeloos uitsturen van middelen (zogenaamd goed of slecht bedoelde oproepen), hetzij omdat de patiënt overleden is. In dit geval zijn de kosten gemaakt door de uitvoerder, maar wordt er geen factuur bezorgd. Het gaat hier om 10 à 12 % van de ritten

  2. Bij het binnenkomen van een oproep wordt deze gereguleerd door de aangestelde van het eenvormig oproepstelsel. Afhankelijk van de situatie en de mate van dringendheid kan de patiënt doorverwezen worden naar een huisarts.

    Mijn administratie heeft gezorgd voor een aantal mensen (medische directie, regulerend verpleegkundige) en middelen (verbetering van de software, Belgische handleiding voor de Medische Regulatie) om deze regulatie te verbeteren.

    Toch kunnen er zich bij aankomst van de middelen ter plaatse, verschillende situaties voordoen:

  • enkel de ziekenwagen werd gestuurd: in dat geval mag de aanvraag tot vervoer niet worden geweigerd, behalve indien de veiligheid van de hulpverleners niet gewaarborgd is;

  • een Paramedical Intervention Team (PIT) werd gestuurd: zij kunnen de patiënt niet vervoeren, maar met de instemming van zijn verwijzend geneesheer kan een beroep worden gedaan op een ziekenwagen;

  • de mobiele urgentiegroep (MUG) werd gestuurd: in dat geval kan de geneesheer van deze dienst de beslissing nemen het vervoer van de patiënt niet te begeleiden.

  1. In de tabel in bijlage worden de door u gevraagde gegevens meegedeeld. Het betreft het aantal kilometers van dringend ziekenvervoer met gedeeltelijke tussenkomst van het ziekenfonds voor de dienstjaren 2009 en 2010.

    De gegevens van het aantal kilometer worden als volgt ingedeeld:

  • de eerste 10 kilometer;

  • het aantal kilometers vanaf de 11de km t.e.m de 20ste km;

  • het aantal kilometer vanaf de 21ste km.

    Het betreft de verrichte verstrekkingen, geboekt over een periode van zes trimesters door de ziekenfondsen. De voorkeur wordt gegeven aan de “verrichte verstrekkingen” omdat de evoluties niet vertekend worden door eventuele facturatie- en boekingsproblemen op het terrein.

    De verdeling van de uitgaven per gewest is gebaseerd op de woonplaats van de verzekerde. In sommige gevallen beschikt het ziekenfonds niet over de woonplaats van de patiënt. Deze uitgaven komen dan in de rubriek “onverdeeld”. Het percentage aan onverdeelde uitgaven is echter zeer miniem.

    Globaal gezien werd in 2009 een tussenkomst voorzien voor 4 342 391 kilometers en in 2010 voor 5 199 533 kilometers.

    Het is logisch dat het Brussels Hoofdstedelijk Gewest als stedelijke agglomeratie een relatief laag aandeel heeft in het totaal aantal kilometers. Het grootste gedeelte van het dringend ziekenvervoer in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest situeert zich binnen een straal van 10 kilometer.

  1. Deze vraag valt onder de bevoegdheid van mijn collega Maggie DE Block, de staatssecretaris voor Asiel en Migratie, Maatschappelijke Integratie en Armoedebestrijding, toegevoegd aan de minister van Justitie.