SÉNAT DE BELGIQUE BELGISCHE SENAAT
________________
Session 2010-2011 Zitting 2010-2011
________________
10 mars 2011 10 maart 2011
________________
Question écrite n° 5-1702 Schriftelijke vraag nr. 5-1702

de Bert Anciaux (sp.a)

van Bert Anciaux (sp.a)

au ministre de la Justice

aan de minister van Justitie
________________
La lutte contre les organisations d'extrême-droite De strijd tegen extreemrechtse organisaties 
________________
extrême-droite
racisme
antisémitisme
xénophobie
poursuite judiciaire
extreem rechts
racisme
antisemitisme
xenofobie
gerechtelijke vervolging
________ ________
10/3/2011Verzending vraag
19/4/2011Antwoord
10/3/2011Verzending vraag
19/4/2011Antwoord
________ ________
Requalification de : demande d'explications 5-557 Requalification de : demande d'explications 5-557
________ ________
Question n° 5-1702 du 10 mars 2011 : (Question posée en néerlandais) Vraag nr. 5-1702 d.d. 10 maart 2011 : (Vraag gesteld in het Nederlands)

Cela fait déjà de nombreuses années que des observateurs attentifs préviennent les pouvoirs publics que les groupements d'extrême-droite sont bien mieux organisés en Flandre et en Europe qu'on ne le pense. Cela vaut certainement pour le réseau d'organisations d'extrême-droite, lié à Blood and Honour, qui commet très régulièrement des actes de violence. Blood and Honour-Vlaanderen et d'autres organisations telles que Combat 18, Odal Actie Comité, Stahlhelm, NSV, le groupuscule francophone Nation, Groen Rechts, Soleil noir et Kwelhekse se sont fait connaître par le trafic d'armes, le port d'armes, des actes de violence, des règlements de comptes, etc. On peut prouver l'existence de liens au niveau européen entre les différentes sections de ces organisations en Flandre, en Grande-Bretagne, en Allemagne, aux Pays-Bas et dans les autres pays de l'UE. La Belgique joue un rôle clé évident dans le réseau international d'organisations criminelles d'extrême-droite. Par le biais de couvertures telles que des groupes de musique, on prêche de manière systématique et permanente la haine et l'intolérance, on propage le racisme et on pratique le révisionnisme. De temps à autre, on mène des « représailles » contre des sans-papiers et ou des personnes en séjour légal - de couleur - d'origine étrangère. Les réunions sont souvent organisées sous le couvert d'un festival de musique, avec des chansons racistes et antisionistes à tout crin, l'échange de littérature d'extrême-droite et la formation d'une plate-forme pour divers rendez-vous et regroupements. Le IJzerwake est un temps fort à cet égard. Une rencontre internationale d'extrême-droite est organisée sous le couvert d'un pèlerinage commémorant les anciens combattants de la première guerre mondiale.

Les risques que représentent ces bandes peuvent difficilement pas être sous-estimés. Blood and Honour-Combat 18 se montre encore plus radical et surtout plus violent que l'« officiel » Blood and Honour-Vlaanderen. Ses membres sont également actifs à l'étranger où ils participent à des attaques contre des cibles étrangères et de gauche. Les bagarres en font traditionnellement partie ainsi que les cocktails molotov et le vandalisme violent. Diverses sources de police confirment que pratiquement tous les principaux membres de Blood and Honour-Combat 18 ont été arrêtés plusieurs fois au cours des dernières années pour détention illégale d'armes et de munitions, coups et blessures, xénophobie et infractions à la loi sur le racisme. Il est étrange que toutes ces interventions n'aient jamais donné lieu à la moindre poursuite judiciaire ou condamnation. La question fondamentale est de savoir à quel point ces organisations d'extrême-droite sont dangereuses. De temps à autre, on assiste à de terribles explosions de violence allant jusqu'au meurtre. Dans certaines affaires judiciaires retentissantes, le lien avec des skinheads d'extrême-droite a été très clairement démontré. À l'étranger, ont été commises de graves actions de violence en Allemagne, en Suède et en France, des attaques contre des habitations de demandeurs d'asile, des raids contre des mosquées et synagogues. Lors des enquêtes, les revolvers, fusils et armes de guerre ont été confisqués. Il est chaque fois évident que les organisations d'extrême-droite développent systématiquement et volontairement un climat d'inquiétude et de terreur, grâce auquel les organisations politiques apparentées peuvent promouvoir à fond leur politique répressive de l'ordre public, car elles profitent au maximum de cette insécurité volontairement créée. Tout cela exige la plus grande vigilence possible. D'où les questions suivantes adressées au ministre.

À quel point le ministre juge-t-il ce sujet prioritaire ? Qu'entreprennent la Justice et les services judiciaires concrètement et systématiquement pour surveiller ces organisations d'extrême-droite, les analyser et les combattre ? Quelles enquêtes la Justice et les services judiciaires ont-ils déjà entreprises concrètement ? Cette question a-t-elle déjà été discutée au Collège des procureurs généraux ? Un magistrat ou un procureur national a-t-il été chargé de la coordination des différentes instructions ? La Justice et les services judiciaires disposent-ils d'une cellule spéciale de recherche sur l'extrême-droite ? Cette approche s'inscrit-elle dans un contexte international ? Comment se présente-t-elle ? La problématique d'une extrême-droite toujours plus forte figurait-elle déjà à l'ordre du jour des ministres européens de la Justice ? Des mandats d'arrêt internationaux ont-ils déjà été lancés contre des membres de ces réseaux d'extrême-droite ? A-t-on déjà envoyé des commissions rogatoires à d'autres pays pour recueillir des informations supplémentaires sur les réseaux internationaux d'extrême-droite ? Ces organisations d'extrême-droite sont-elles infiltrées ? Comment peut-on expliquer que malgré les arrestations répétées de certains membres importants de ces organisations d'extrême-droite, aucune condamnation sévère n'en ait jamais résulté ? L'extrême-droit a-t-elle pu s'infiltrer dans la Justice et dans les services judiciaires ? Vérifie-t-on la chose ?

 

Reeds vele jaren waarschuwen vele alerte observatoren de overheid dat extreem rechtse groeperingen in Vlaanderen en Europa veel beter zijn georganiseerd dan velen denken. Dit geldt zeker voor het netwerk van extreemrechtse organisaties, gekoppeld aan Blood and Honour. Dit blijft met de regelmaat van de klok voor geweld zorgen. Blood and Honour- Vlaanderen en o.a. organisaties zoals Combat 18, Odal Actie Comité, Stahlhelm, NSV, het Franstalige Nation, Groen Rechts, de Zwarte Zon en Kwelhekse, manifesteerden zich met wapensmokkel, wapendracht, gewelddelicten, onderlinge afrekeningen enz. Er bestaan bewijsbare Europese verbanden tussen de verschillende afdelingen van deze organisaties in Vlaanderen, Groot-Brittannië, Duitsland, Nederland en andere EU-landen. België speelt een duidelijke sleutelrol binnen het internationaal georganiseerde extreemrechtse crimineel netwerk. Via dekmantels, waaronder muziekgroepen, preekt men systematisch en voortdurend haat en onverdraagzaamheid, propageert men racisme en belijdt men revisionisme. Nu en dan onderneemt men "vergeldingsmaatregelen" tegen mensen zonder papieren en of legale mensen van vreemde - gekleurde - afkomst. De bijeenkomsten krijgen vaak vorm onder het mom van een muziekfestival, met volop racistische en antizionistische liederen, de uitwisseling van extreemrechtse literatuur en een draaischijf voor afspraken en samenwerkingsverbanden allerlei. De IJzerwake vormt daarbij een hoogtepunt. Onder het mom van een bedevaart ter herdenking van de oud-strijders van de Eerste Wereldoorlog, organiseert men een internationaal extreemrechts treffen.

De gevaren van deze bendes kunnen moeilijk worden onderschat. Blood and Honour-Combat 18 toont zich nog radicaler en vooral gewelddadiger dan het 'officiële' Blood and Honour-Vlaanderen. Ze zijn ook in het buitenland actief, vooral in Nederland, waar ze deelnamen aan aanslagen tegen buitenlanders en linkse doelwitten. Daarbij horen traditioneel kloppartijen, molotovcocktails en driest vandalisme. Verscheidene politiebronnen bevestigden dat zowat alle kernleden van Blood and Honour-Combat 18 de voorbije jaren ettelijke keren zijn opgepakt wegens verboden bezit van wapens en munitie, slagen en verwondingen, xenofobie en inbreuken op de racismewet. Vreemd genoeg leidden al deze interventies niet één keer tot een gerechtelijke vervolging, laat staan een veroordeling. Daarbij blijft de hamvraag hoe gevaarlijk deze extreemrechtse organisaties wel zijn. Nu en dan manifesteren zich vreselijke geweldsuitbarstingen, gepaard met extreem geweld en moord. In sommige ophefmakende gerechtelijke zaken werd de band met extreemrechtse skinheads ook overduidelijk aangetoond. In het buitenland zijn er zware geweldacties geweest in Duitsland, Zweden en Frankrijk, aanslagen op woningen van asielzoekers, raids op moskeeën en synagogen. Bij onderzoeken nam men revolvers, geweren en oorlogswapens in beslag. Steeds opnieuw wordt het duidelijk dat extreemrechtse organisaties bewust en systematisch een klimaat van onrust en terreur ontwikkelen, waardoor de bevriende politieke organisaties hun repressief beleid van law and order maximaal kunnen promoten, omdat ze volop profiteren van deze bewust gecreëerde onveiligheid. Dit alles vraagt de grootst mogelijke waakzaamheid. Vandaar enkele vragen aan de minister.

Hoe prioritair acht de minister deze problematiek? Wat ondernemen justitie en de gerechtelijke diensten concreet en systematisch om deze extreemrechtse organisaties te volgen, screenen en tegen te werken? Welke concrete onderzoeken hebben justitie en de gerechtelijke diensten hieromtrent al ondernomen? Werd deze aangelegenheid reeds besproken op het College van Procureurs-generaal? Werd een nationaal magistraat of procureur belast met de coördinatie van de verschillende gerechtelijke onderzoeken? Beschikken justitie en de gerechtelijke diensten over een speciale onderzoekscel rond extreemrechts? Kadert deze aanpak in een internationale context? Hoe verloopt deze? Kwam de problematiek van een alsmaar sterker extreem rechts al op de agenda van de EU-ministers van Justitie? Zijn er al internationale aanhoudingsmandaten opgemaakt tegen leden van deze extreemrechtse netwerken? Stuurde men al rogatoire commissies naar andere landen om bijkomende informatie te vergaren rond de internationaal extreemrechtse netwerken? Worden deze extreemrechtse organisaties geïnfiltreerd? Hoe valt te verklaren dat niettegenstaande het herhaaldelijk oppakken van kernleden van deze extreemrechtse organisaties er toch nooit ernstige veroordelingen volgden? Is er infiltratie van extreemrechts binnen justitie en de gerechtelijke diensten mogelijk? Bestaat hieromtrent onderzoek?

 
Réponse reçue le 19 avril 2011 : Antwoord ontvangen op 19 april 2011 :

Le parquet fédéral m’a communiqué les informations suivantes.

Le ministère public, et en particulier le parquet fédéral, accorde bel et bien une attention à la problématique des organisations d'extrême droite.

Ceci est illustré par deux enquêtes fédérales, désormais entrées dans une phase finale.

Dans une première affaire, le parquet fédéral est intervenu en septembre 2006 à l'encontre du groupement raciste, antisémite et négationniste Blood and Honour Vlaanderen, créé en 2001 à Termonde (mieux connu sous le nom de Bloed, Bodem, Eer en Trouw, comme le magazine publié sous le même nom). Ce groupement n'a pas été reconnu comme une branche officielle par l'organisation mère établie en Angleterre.

Cette instruction est aujourd'hui clôturée.

Dans le cadre de cette instruction, les revues trimestrielles Bloed, Bodem, Eer en Trouw et le site internet BBET (www.bbet.org) du groupement en question ont été analysés en profondeur et toutes les infractions à la loi du 30 juillet 1981 tendant à réprimer certains actes inspirés par le racisme ou la xénophobie (ou 'loi antiracisme') et à la loi du 23 mars 1995 tendant à réprimer la négation, la minimisation, la justification ou l'approbation du génocide commis par le régime national-socialiste allemand pendant la seconde guerre mondiale ont été retenues dans la réquisition finale du parquet fédéral.

Le 24 novembre 2008, le projet de réquisition finale du parquet fédéral dans cette affaire était prêt et le parquet fédéral a alors engagé la procédure de contrôle de la régularité des méthodes particulières de recherche (MPR) mises en oeuvre par la chambre des mises en accusation. Cette procédure MPR a pris presque un an.

Le 5 novembre 2009, le parquet fédéral a initié le règlement de la procédure. Dans cette phase, les juridictions d'instruction doivent se prononcer sur le renvoi ou non des inculpés devant le tribunal correctionnel. Le recours par la défense aux moyens de procédure 'Franchimont' et l'épuisement des possibilités de recours (l'affaire se trouve actuellement devant la Cour de cassation, qui statuera normalement le 29 mars 2011) font que cette phase traîne en longueur depuis déjà un an et quatre mois.

Ensuite, le dossier pourra alors finalement être fixé devant le tribunal correctionnel de Termonde. L'espoir est que cela puisse encore se faire avant les vacances judiciaires.

Dans une seconde affaire, qui remonte à octobre 2008, le parquet fédéral est également intervenu à l'encontre de quelques membres du groupement Blood and Honour Vlaanderen à l'occasion de l'organisation de divers concerts nazis dans notre pays, plus précisément à Bellegem, le 19 avril 2008, et à Diksmude, le 18 octobre 2008, du chef de violation de l'article 22 de la loi susmentionnée du 30 juillet 1981 ("quiconque fait partie d'un groupement ou d'une association qui, de manière manifeste et répétée, prône la discrimination ou la ségrégation fondée sur l'un des critères protégés dans les circonstances indiquées à l'article 444 du Code pénal, ou lui prête son concours").

Cette instruction est elle aussi désormais clôturée.

Ce dossier a été examiné devant le tribunal correctionnel de Furnes le 9 février 2011. La décision est attendue le 9 mars 2011.

Soit dit en passant, vous n'ignorez pas que les efforts de recherche déployés par la police et la justice dans ce type de dossiers sont en grande mesure entravés par le climat de secret qui entoure chaque fois ces concerts et par le milieu très hermétique dans lequel il faut intervenir. La collecte des informations correctes de manière à ce que la justice puisse réagir efficacement constitue un réel problème, auquel il est tenté de remédier par une collaboration renforcée entre les services de maintien de l'ordre et les services de renseignements. Sur le terrain, cela ne semble toutefois pas manquer son effet.

Cette problématique suscite donc bel et bien l'attention judiciaire. Pour être complet, je renvoie encore à la circulaire commune du 15 juillet 2005 du ministre de la Justice et du Collège des procureurs généraux relative à l’approche judiciaire en matière de terrorisme (COL 9/2005). Ce document stratégique a également été approuvé le 15 juillet 2005 par le Comité ministériel du renseignement et de la sécurité. Son importance se situe en particulier dans le fait qu'il définit l'approche judiciaire en matière de terrorisme en Belgique et règle la coopération entre tous les partenaires dans la lutte contre le terrorisme. Son contenu est contraignant vis-à-vis du ministère public, de la police fédérale et de tous les autres services relevant des ministres qui font partie du Comité ministériel.

Het federaal parket heeft mij de volgende inlichtingen medegedeeld.

Het Openbaar Ministerie, en in het bijzonder het federaal parket, heeft wel degelijk aandacht voor de problematiek van de extreemrechtse organisaties.

Twee federale onderzoeken die inmiddels in een eindfase getreden zijn, illustreren dit.

In een eerste zaak kwam het federaal parket in september 2006 tussen op de racistische, antisemitische en negationistische groepering Blood and Honour Vlaanderen, opgericht in 2001 in Dendermonde (beter gekend onder de naam Bloed, Bodem, Eer en Trouw, naar het gelijknamig tijdschrift dat werd uitgebracht). Deze groepering werd niet erkend als officiële afdeling door de moederorganisatie in Engeland.

Dit onderzoek is inmiddels afgesloten.

Naar aanleiding van dit onderzoek werden zowel de driemaandelijkse tijdschriften Bloed, Bodem, Eer en Trouw als de BBET-website (www.bbet.org) van de betrokken groepering grondig geanalyseerd en alle mogelijke inbreuken op de wet van 30 juli 1981 tot bestraffing van bepaalde door racisme of xenofobie ingegeven daden (de zogenaamde Antiracismewet) en de wet van 23 maart 1995 tot bestraffing van het ontkennen, minimaliseren, rechtvaardigen of goedkeuren van de genocide die tijdens de tweede wereldoorlog door het Duitse nationaal-socialistische regime is gepleegd, in de eindvordering van het federaal parket weerhouden.

Het federaal parket had in deze zaak op 24 november 2008 zijn ontwerp van eindvordering klaar en initieerde op dat ogenblik de procedure controle van de regelmatigheid van de toegepaste BOM-methoden door de Kamer van Inbeschuldigingstelling. Deze BOM-procedure nam bijna een jaar in beslag.

Op 5 november 2009 initieerde het federaal parket de regeling van de procedure. In deze fase dienen de onderzoeksgerechten te beslissen of de inverdenkinggestelden naar de correctionele rechtbank verwezen worden. Het aanwenden van de zogenaamde proceduremiddelen Franchimont door de verdediging en het uitputten van alle beroepsmogelijkheden – thans bevindt de zaak zich voor het Hof van Cassatie die normaliter op 29 maart 2011 uitspraak zal doen – maken dat deze fase reeds een jaar en vier maanden aansleept.

Nadien zal het dossier dan, uiteindelijk, kunnen vastgesteld worden voor de correctionele rechtbank te Dendermonde. De hoop leeft dat dit nog voor het gerechtelijk verlof zou kunnen gebeuren.

In een tweede zaak, die dateert van oktober 2008, kwam het federaal parket tevens tussen op enkele leden van de groepering Blood and Honour Vlaanderen naar aanleiding van de organisatie van diverse nazi-concerten in ons land, meer bepaald te Bellegem op 19 april 2008 en te Diksmuide op 18 oktober 2008, uit hoofde van inbreuk op artikel 22 van de hiervoor genoemde wet van 30 juli 1981 met name “het behoren tot een groep of tot een vereniging die kennelijk en herhaaldelijk discriminatie of segregatie bedrijft of verkondigt in de omstandigheden genoemd in artikel 444 van het Strafwetboek, dan wel aan zodanige groep of vereniging zijn medewerking verlenen”.

Ook dit onderzoek is inmiddels afgesloten.

Dit dossier werd op 9 februari 2011 behandeld voor de correctionele rechtbank te Veurne. Uitspraak wordt verwacht op 9 maart 2011.

In de rand vermeld, het is u niet onbekend dat de opsporingsinspanningen van politie en gerecht in dergelijke dossiers in belangrijke mate worden gehinderd door de sfeer van geheimhouding die telkenmale rond deze concerten heerst en het zeer afgeschermde milieu waarin diende te worden opgetreden. Het inwinnen van de juiste informatie opdat efficiënt gerechtelijk zou kunnen worden gereageerd, vormt een daadwerkelijk probleem, waaraan men poogt te remediëren door een doorgedreven samenwerking tussen de rechtshandhavingdiensten en de inlichtingendiensten. Op het terrein lijkt dit echter zijn effect niet te missen.

Er is dus wel degelijk een gerechtelijke aandacht voor de problematiek. Ik verwijs volledigheidshalve nog naar de gemeenschappelijke omzendbrief van 15 juli 2005 van de minister van Justitie en het College van procureurs-generaal betreffende de gerechtelijke aanpak inzake terrorisme (COL 9/2005). Dit beleidsdocument werd op 15 juli 2005 eveneens goedgekeurd door het Ministerieel Comité voor Inlichting en Veiligheid. Het is in het bijzonder van belang omdat het de gerechtelijke aanpak inzake terrorisme in België vastlegt en de samenwerking regelt tussen alle partners in de strijd tegen het terrorisme. De inhoud ervan is dwingend ten aanzien van het Openbaar Ministerie, de federale politie en alle andere diensten die afhangen van de ministers die deel uitmaken van het Ministerieel Comité.