SÉNAT DE BELGIQUE BELGISCHE SENAAT
________________
Session 2009-2010 Zitting 2009-2010
________________
10 décembre 2009 10 december 2009
________________
Question écrite n° 4-6272 Schriftelijke vraag nr. 4-6272

de Anke Van dermeersch (Vlaams Belang)

van Anke Van dermeersch (Vlaams Belang)

au ministre des Pensions et des Grandes villes

aan de minister van Pensioenen en Grote Steden
________________
Fonds de vieillissement - Objectifs - Échec du projet Zilverfonds - Doelstelling - Mislukking van het project 
________________
Fonds de vieillissement
Zilverfonds
________ ________
10/12/2009Verzending vraag
(Einde van de antwoordtermijn: 15/1/2010)
26/2/2010Antwoord
10/12/2009Verzending vraag
(Einde van de antwoordtermijn: 15/1/2010)
26/2/2010Antwoord
________ ________
Aussi posée à : question écrite 4-6269
Aussi posée à : question écrite 4-6270
Aussi posée à : question écrite 4-6271
Aussi posée à : question écrite 4-6273
Aussi posée à : question écrite 4-6269
Aussi posée à : question écrite 4-6270
Aussi posée à : question écrite 4-6271
Aussi posée à : question écrite 4-6273
________ ________
Question n° 4-6272 du 10 décembre 2009 : (Question posée en néerlandais) Vraag nr. 4-6272 d.d. 10 december 2009 : (Vraag gesteld in het Nederlands)

En 2001, le Fonds de vieillissement a été créé par le gouvernement Verhofstadt I. Après huit ans, ce fonds n'est rien de plus qu'un projet pédagogique raté.

Les futurs coûts du vieillissement seraient financés par le biais de la réduction de la dette publique. On pourrait avoir recours au Fonds de vieilissement dès que le taux d'endettement tomberait sous les 60% du produit intérieur brut, ce qui serait le cas en 2010.

Cela n'arrivera pas, étant donné, notamment en raison de la crise économico-financière, que le taux d'endettement augmente à nouveau sensiblement au lieu de baisser.

En outre, le Fonds de vieillissement est une coquille vide, vu qu'il a investi en fonds publics propres. Si les pouvoirs publics recouraient donc au Fonds de vieillissement, cela ferait à nouveau augmenter la dette.

D'où ces questions :

1. Le ministre poursuivra-t-il encore la stratégie du Fonds de vieillissement ?

2. Est-il persuadé que le Fonds de vieillissement pourrra encore un jour être d'une quelconque utilité pour compenser les coûts du vieillissement ?

3. Supprimera-t-il le projet pédagogique défaillant “Fonds de vieillissement” ou le laissera-t-il mourir de sa belle mort ?

 

In 2001 werd het Zilverfonds door de regering Verhofstadt I gecreëerd. Na acht jaar blijkt dit niet meer te zijn dat een mislukt pedagogisch project.

Via het afbouwen van de overheidsschuld zouden de toekomstige vergrijzingkosten betaald worden. Het Zilverfonds zou aangesproken kunnen worden van zodra de schuldgraad onder 60 % van het bruto binnenlands product zou zakken. Dat zou in 2010 gebeuren.

Dat zal niet gebeuren aangezien de schuldgraad mede door de financieel-economische crisis weer aanzienlijk stijgt in plaats van te dalen.

Bovendien is het Zilverfonds een lege doos aangezien het fonds in eigen overheidspapier belegde. Als de overheid het Zilverfonds dus zou aanspreken, dan doet dit de schuld opnieuw stijgen.

Daarom deze vragen:

1. Zult u de strategie van het Zilverfonds nog verder volgen?

2. Bent u ervan overtuigd dat het Zilverfonds ooit van enig nut zal kunnen zijn voor het opvangen van de vergrijzingkosten?

3. Zult u het gefaalde pedagogisch project "Zilverfonds" opheffen of laat u het verder een stille dood sterven?

 
Réponse reçue le 26 février 2010 : Antwoord ontvangen op 26 februari 2010 :

Pour rappel, le vieillissement de la population constitue une des transformations sociétales majeures des décennies à venir. Ce phénomène démographique et ses répercussions sur le financement des pensions est connu depuis de nombreuses années.

Dans la perspective d’un accroissement des dépenses liées au vieillissement, la loi du 5 septembre 2001 a organisé une structure permettant de se préparer à ce défi.

Suite à la dégradation des finances publiques et suite à l’incertitude politique en 2007, plus aucun crédit n’est alloué à ce fonds.

Lorsque le budget est en déficit, verser une dotation à ce parastatal serait une opération désavantageuse pour l'État. En effet, le produit éventuel des intérêts générés est inférieur aux charges des emprunts que les pouvoirs publics doivent contracter pour couvrir leurs déficits.

Je plaide pour un retour rapide à l’équilibre budgétaire afin de dégager des marges budgétaires qui devraient venir réduire notre taux d’endettement afin de permettre notamment de faire face au coût du vieillissement.

Faut-il abandonner l’utilisation de ce fonds ? À ce stade, je pense qu’il faut réfléchir à l’inscription d’une dotation annuelle et structurelle pour le fonds de vieillissement. Cette technique permettrait de l’alimenter de façon systématique et donc de répondre de manière graduelle au défi de l’augmentation du coût des pensions.

Cependant, je souhaite attendre, le rapport final de la Conférence nationale sur les pensions avant de vous fournir une réponse plus complète.

Il faudra alors prendre nos responsabilités, sans démagogie aucune afin d’assurer à chaque génération un confort de vie supérieur à celui de la génération précédente tout en veillant à la soutenabilité de nos pensions.

Ik wil eraan herinneren dat de vergrijzing van de bevolking een van de voornaamste maatschappelijke problemen vormt van de komende decennia. Dit demografisch verschijnsel en de gevolgen ervan op de financiering van de pensioenen is al vele jaren gekend.

In het licht van een kostenstijging door de vergrijzing heeft de wet van 5 september 2001 gezorgd voor een structuur die het mogelijk maakt om ons op deze uitdaging voor te bereiden.

Naar aanleiding van de verslechtering van de overheidsfinanciën en de politieke onzekerheid in 2007 wordt er geen krediet meer toegekend aan dit fonds.

Gezien het begrotingstekort zou het nadelig zijn voor de Staat om een dotatie toe te kennen aan deze parastatale. De uiteindelijke opbrengst van de rentes zou namelijk lager zijn dan de kosten van de leningen die regering zou moeten aangaan om haar tekorten te dekken.

Ik pleit ervoor om snel terug te komen tot een budgettair evenwicht en zo budgettaire marges te creëren die onze schuldenlast zou moeten terugdringen om zo meer bepaald het hoofd te kunnen bieden aan de vergrijzingskost.

Betekent dit dat we moeten stoppen dit fonds te gebruiken? Op dit punt denk ik dat we moeten beginnen nadenken over een jaarlijkse, structurele dotatie voor het vergrijzingsfonds. Met deze techniek kan het fonds systematisch gespijsd worden en zo gradueel in te spelen op de uitdaging van de stijgende pensioenkost.

Toch wacht ik liever het tussentijds verslag van de Nationale Pensioenconferentie af over pensioenen alvorens u een vollediger antwoord te geven.

We moeten dus onze verantwoordelijkheden nemen zonder demagogisch tewerk te gaan en alle generaties verzekeren van een hoger levenscomfort dan dat van de voorgaande, zonder hierbij de houdbaarheid van ons pensioenstelsel uit het oog te verliezen.