| SÉNAT DE BELGIQUE | BELGISCHE SENAAT | ||||||||
| ________ | ________ | ||||||||
| Session 2009-2010 | Zitting 2009-2010 | ||||||||
| ________ | ________ | ||||||||
| 4 novembre 2009 | 4 november 2009 | ||||||||
| ________ | ________ | ||||||||
| Question écrite n° 4-4929 | Schriftelijke vraag nr. 4-4929 | ||||||||
de Helga Stevens (Indépendant) |
van Helga Stevens (Onafhankelijke) |
||||||||
à la vice-première ministre et ministre des Affaires sociales et de la Santé publique, chargée de l'Intégration sociale |
aan de vice-eersteminister en minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid, belast met Maatschappelijke Integratie |
||||||||
| ________ | ________ | ||||||||
| Consultations chez un psychologue - Enfants - Remboursement | Raadplegingen bij een psycholoog - Kinderen - Terugbetaling | ||||||||
| ________ | ________ | ||||||||
| suicide psychologie enfant jeune assurance maladie |
zelfmoord psychologie kind jongere ziekteverzekering |
||||||||
| ________ | ________ | ||||||||
|
|
||||||||
| ________ | ________ | ||||||||
| Réintroduite comme : question écrite 4-5325 | Réintroduite comme : question écrite 4-5325 | ||||||||
| ________ | ________ | ||||||||
| Question n° 4-4929 du 4 novembre 2009 : (Question posée en néerlandais) | Vraag nr. 4-4929 d.d. 4 november 2009 : (Vraag gesteld in het Nederlands) | ||||||||
J'ai appris, grâce à des contacts sur le terrain, que les mineurs qui ont commis une tentative de suicide, peuvent se rendre dans un centre de santé mentale pour un maximum de cinq traitements. Ensuite, ils échouent sur une liste d'attente d'un à deux ans avant de pouvoir bénéficier à nouveau de traitements. De nombreux jeunes qui ont commis une tentative de suicide, par exemple des personnes qui souffrent de borderline ou de troubles semblables, ont cependant besoin d'une période de traitement beaucoup plus longue voire très longue. Dans ce cas, il est bien entendu possible de faire appel à un (pédo)psychiatre. Un problème se pose toutefois: les parents, en concertation avec leur médecin de famille, ne trouvent pas toujours qu'un tel traitement est indiqué parce qu'on administre assez vite des médicaments forts, des antidépresseurs, etc. Les parents qui optent, pour leur enfant, pour une approche purement thérapeutique chez un psychologue, sont toutefois confrontés au problème du non-remboursement, par l'Institut national d'assurance maladie-invalidité (INAMI), des traitements dispensés par un psychologue. Le traitement des problèmes psychologiques de leur fils ou de leur fille devient rapidement très onéreux. 1. La ministre est-elle d'accord avec moi pour affirmer que la consultation d'un psychologue devrait être remboursée par l'INAMI, selon des conditions bien définies (par exemple dans la situation décrite)? 2. Quand ce remboursement pourrait-il devenir réalité? Quels obstacles éventuels doit-on surmonter? |
Via contacten in het werkveld verneem ik dat minderjarigen die een zelfmoordpoging ondernomen hebben, voor maximaal vijf behandelingen terecht kunnen in een centrum voor geestelijke gezondheidszorg. Daarna belanden ze op een wachtlijst van één à twee jaar vooraleer ze opnieuw een aantal behandelingen kunnen ondergaan. Heel wat jongeren die een zelfmoordpoging ondernemen, bijvoorbeeld mensen die aan borderline lijden of een vergelijkbare aandoening hebben, hebben echter behoefte aan een heel wat langere tot zeer lange behandeltijd. In dat geval is het uiteraard mogelijk om een beroep te doen op een (kinder)psychiater. Probleem is echter dat ouders een dergelijke behandeling, in samenspraak met hun huisarts, niet altijd aangewezen vinden omdat er dan al gauw een beroep gedaan wordt op zware medicijnen, anti-depressiva, ... Ouders die voor hun kind een puur therapeutische aanpak bij een psycholoog verkiezen, zien zich echter met het probleem geconfronteerd dat behandelingen door een psycholoog in het geheel niet terugbetaald worden door het Rijksinstituut voor ziekte- en invaliditeitsverzekering (RIZIV). De behandeling van de psychologische problemen van hun zoon of dochter wordt zo al gauw een erg dure aangelegenheid. 1. Is de geachte minister het met me eens dat de raadpleging van een psycholoog, onder welbepaalde voorwaarden (bijvoorbeeld in de beschreven situatie), terugbetaald zou moeten worden door het RIZIV? 2. Op welke termijn kan dit gerealiseerd worden? Welke eventuele hindernissen zijn er te overwinnen? |