SÉNAT DE BELGIQUE BELGISCHE SENAAT
________________
Session 2008-2009 Zitting 2008-2009
________________
4 aôut 2009 4 augustus 2009
________________
Question écrite n° 4-3857 Schriftelijke vraag nr. 4-3857

de Christine Defraigne (MR)

van Christine Defraigne (MR)

au ministre de la Justice

aan de minister van Justitie
________________
Viol - Chiffres - Répression - Inefficacité - Peines peu sévères Verkrachting - Cijfers - Beteugeling Ondoeltreffendheid - Lichte straffen 
________________
violence sexuelle
poursuite judiciaire
preuve
sanction pénale
seksueel geweld
gerechtelijke vervolging
bewijs
strafsanctie
________ ________
4/8/2009Verzending vraag
(Einde van de antwoordtermijn: 3/9/2009)
25/11/2009Dossier gesloten
4/8/2009Verzending vraag
(Einde van de antwoordtermijn: 3/9/2009)
25/11/2009Dossier gesloten
________ ________
Heringediend als : schriftelijke vraag 4-5650 Heringediend als : schriftelijke vraag 4-5650
________ ________
Question n° 4-3857 du 4 aôut 2009 : (Question posée en français) Vraag nr. 4-3857 d.d. 4 augustus 2009 : (Vraag gesteld in het Frans)

La presse a publié, dans le courant du mois de juin 2009, des chiffres relatifs au nombre de viols ayant fait l'objet d'une enquête en Belgique et ayant abouti à un jugement.

Sur cent dossiers de viol ouverts entre 2001 et 2007, seuls quatre ont donné lieu à une condamnation à un emprisonnement allant de dix-huit mois à trois ans. Dans un seul cas, l'auteur a purgé de façon effective sa peine des prisons. Les trois autres ont bénéficié d'un sursis.

Dans la moitié des cas, l'affaire a été clôturée faute d'avoir pu identifier l'auteur. Dans les autres cas, un suspect a pu être identifié mais les preuves se sont avérées insuffisantes.

Il s'agit de résultats inquiétants surtout quand on sait que le viol ne constitue pas un phénomène isolé. Une femme sur cinq serait, en effet, victime un jour d'un viol ou d'une tentative de viol.

Les Nations unies ont d'ailleurs mené campagne par l'intermédiaire de leur secrétaire général, Ban Ki-moon, pour mobiliser l'opinion publique afin de donner aux grands décideurs politiques la volonté d'en finir avec une violence aussi séculaire qu'intolérable.

1. J'aimerais, dès lors, savoir si ces chiffres sont exacts. Si oui, quelles sont les raisons d'une telle inefficacité dans la répression de ce type d'infractions ?

2. Enfin, pouvez-vous m'expliquer pourquoi, lorsque l'affaire donne lieu à un jugement, les peines infligées sont si peu sévères ?

 

In de loop van de maand juni 2009 verschenen in de pers cijfers over het aantal verkrachtingen in België dat het voorwerp is geweest van een gerechtelijk onderzoek en waarover een vonnis is geveld.

In slechts vier van de honderd dossiers die tussen 2001 en 2007 werden geopend, werd een gevangenisstraf uitgesproken van achttien maanden tot drie jaar. In één enkel geval heeft de dader zijn celstraf effectief uitgezeten. De andere drie werden voorwaardelijk in vrijheid gesteld.

De helft van de dossiers werd geseponeerd omdat de dader niet kon worden geïdentificeerd. In de andere helft kon een verdachte worden geïdentificeerd, maar konden onvoldoende bewijzen worden voorgelegd.

Dat zijn onrustwekkende resultaten, vooral als men weet dat verkrachtingen veel voorkomen. Een vrouw op vijf zou ooit het slachtoffer worden van een verkrachting of een poging tot verkrachting.

De Verenigde Naties hebben door bemiddeling van hun secretaris-generaal Ban Ki-moon trouwens campagne gevoerd om de publieke opinie te mobiliseren teneinde de grote politieke beleidsmakers ertoe aan te zetten een einde te stellen aan deze eeuwenoude, maar ontoelaatbare vorm van geweld.

1. Zijn die cijfers correct? Zo ja, welke zijn de redenen voor de inefficiënte beteugeling van een dergelijk misdrijf?

2. Kunt u mij, tot slot, uitleggen waarom er, als het dan al tot een veroordeling komt, zo'n lichte straffen worden uitgesproken?