Enkele maanden geleden stelde ik aan de geachte minister een vraag over de toekenning van sociale tarieven voor gas en elektriciteit en meer bepaald naar de nog te ondernemen stappen in het automatiseringsproces ervan.

Wat de automatische toekenning van sociale tarieven voor nutsvoorzieningen aan personen met een handicap betreft, hebben we vernomen dat vooral de gebrekkige uitwisseling van gegevens tussen verschillende diensten voor problemen zorgt.

Op de vraag of er gezamenlijke stappen gezet kunnen worden om de gebrekkige gegevensuitwisseling te verhelpen, antwoordt de minister als volgt:

"Sowieso zijn alle betrokken actoren continu met elkaar in contact. Daartoe heeft de FOD Economie vanaf het begin van de automatisering van het sociaal tarief een communicatieplatform opgericht dat minstens viermaal per jaar samenkomt om alle aspecten omtrent de sociale tarieven te bespreken, problemen te detecteren en oplossingen te zoeken. Ook wordt er veel aandacht geschonken aan het stroomlijnen van de communicatie op elk niveau naar de energieklant of burger toe. Zowel de leveranciers, de federale overheid, de OCMW's als ook de andere sociale instellingen zijn binnen dit platform vertegenwoordigd."

Op dezelfde vraag antwoordt staatssecretaris voor Sociale Zaken, Gezinnen en Personen met een handicap Courard als volgt:

"Helaas heeft dat overleg (met de Federale Overheidsdienst Economie) niet kunnen bewerkstelligen dat het recht op het sociaal gas- en elektriciteitstarief op een volledig doeltreffende wijze is georganiseerd. Zo zijn bijvoorbeeld mijn diensten genoodzaakt geweest om nog ongeveer 70 000 papieren attesten op te sturen dit jaar en hebben de diensten en de sociale werkers van gemeenten, OCMW's en ziekenfondsen regelmatig gemeld dat er nog heel veel foutieve informatie wordt verspreid, waardoor mensen onnodig in grote verwarring worden gebracht."

Blijkbaar komen de betrokken actoren uit verschillende niveaus geregeld samen en toch is er sprake van verspreiding van "foutieve informatie" en de "noodzaak" om duizenden papieren attesten te sturen.

Graag had ik hieromtrent volgende vragen gesteld:

1) Wat houdt het door de minister aangehaald communicatieplatform concreet in?

2) Op welke manier wordt er binnen het platform vorm gegeven aan het overleg tussen verschillende actoren?

3) Kan de minister aangeven aan welke knelpunten verder gewerkt zal worden en wat de concrete timing ervoor is?

a) Welke stappen worden per concreet knelpunt ondernomen en binnen welke tijdspanne?

4) Als we kijken naar de geleverde inspanningen om alle actoren samen te brengen en ze met elkaar te laten communiceren, blijft de vraag waar de problemen zich juist situeren waardoor mensen nog steeds uit de boot vallen en de voordelen waar ze recht op hebben mislopen.