Verdachten kunnen stukken uit hun strafdossier naar één van onze drie landstalen laten vertalen. Dat kan door de tussenkomst van vertalers. Dat is wettelijk voorzien, onder meer in artikel 22 van de wet van 15 juni 1935 op het gebruik der talen in rechtszaken.

Tevens is ook de tussenkomst van beëdigde tolken geregeld. Het Wetboek van strafvordering en de wet van 15 juni 1935 op het gebruik der talen in rechtszaken regelt deze aangelegenheid. Sinds 2003 kunnen ook burgerlijke partijen en getuigen in strafzaken hierop een beroep doen.

Toch is er nog geen wettelijke omkadering voor beëdigde vertalers of tolken. De vergoeding die zij krijgen (via barema) zou nogal aan de lage kant zijn en vandaar is het moeilijk geschikte vertalers-tolken te vinden waarvan tevens een hoge flexibiliteit wordt verwacht.

Vandaar mijn vragen:

1. Welke plannen heeft de geachte minister met betrekking tot de opleiding van de gerechtstolken en -vertalers? Hoe denkt u deze te verbeteren?

2. Meent hij dat er een probleem is met het vinden van voldoende vertalers-tolken? Meent hij dat hun verloning ondergewaardeerd is? Zo ja, wat wenst hij hieraan te doen?

3. Welke wettelijke omkadering denkt hij nog te moeten voorzien voor beëdigde vertalers en tolken?

4. Hoeveel betaalde onze Schatkist in 2007 aan beëdigde vertalers en tolken bij Justitie? Hoeveel was dat de afgelopen vier jaar (2003,2004,2005 en 2006)? Is er sprake van een stijging van de vertaal- of tolkkosten?

5. Vanuit welke talen wordt het meest naar een van onze landstalen vertaald?

6. Welke conclusies trekt de geachte minister en welke initiatieven wenst hij hieromtrent te nemen?

De parlementaire vraag is zonder onderwerp voor de Federale Overheidsdienst Financiën.

Het departement heeft immers geen beëdigde tolken en vertalers onder zijn ambtenaren.

Wanneer de FOD beëdigde vertalers nodig heeft, doet hij beroep op externe vertaalbureaus.