5-136 | 5-136 |
De heer Louis Ide (N-VA). - Eind 2013 besliste de federale regering om de numerus clausus voor een aantal groepen van artsen af te schaffen. Om die beslissing te kunnen nemen, moet een bepaalde procedure worden gevolgd, waarbij onder meer de Planningscommissie een advies moet verlenen.
Volgens het tijdschrift Medi-Sfeer werd de Planningscommissie in allerijl en tot verrassing van de leden bijeen geroepen. De termijn om samen te komen was zo kort dat zelfs de voorzitter ontbrak. Blijkbaar moest de vergadering zelfs worden geschorst omdat anders niet kon worden gestemd. Bovendien moesten de leden ter zitting kennisnemen van de documenten waarover ze een advies moesten geven. Ik heb vernomen dat de leden van de commissie allesbehalve tevreden waren met die gang van zaken.
Uiteindelijk werd toch gestemd, door gebruik te maken van volmachten. Ik vraag me trouwens af of een dergelijke stemming rechtsgeldig is.
Waarom moest dat advies er zo snel komen? Waarom kon de normale procedure van de Planningscommissie niet worden gevolgd? Welke gevolgen heeft dit voor het uitgebrachte advies? Kortom, waarom heeft de minister de Planningscommissie buitenspel gezet?
Mevrouw Laurette Onkelinx, vice-eersteminister en minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid, belast met Beliris en de Federale Culturele Instellingen. - Sta mij toe de informatie te corrigeren.
De procedure waarbij de Planningscommissie een advies moet verlenen werd strikt nageleefd. De uitnodiging voor de vergadering van de Planningscommissie vermeldde inderdaad het spoedeisende karakter. De spoedeisende behandeling werd gemotiveerd door de aangekondigde grote schaarste van sommige geneeskundige specialismen, in het bijzonder in de huisartsgeneeskunde, en door de noodzaak om vóór het einde van de regeerperiode maatregelen te nemen.
Om die redenen, en rekening houdend met de nodige termijnen - bijeenroeping, nieuwe bijeenroeping indien nodig, voorlegging aan de Ministerraad, advies van de Raad van State en bekendmaking - moest de Planningscommissie zich op korte termijn uitspreken.
Er werd evenwel niet afgeweken van de oproeptermijnen waarin het huishoudelijk reglement van de Planningscommissie voorziet. De leden hebben lang genoeg vooraf kennis kunnen nemen van de nodige stukken. De oproep voor de vergadering van 12 november 2013 werd op 21 oktober 2013 verzonden, dus minstens twee weken vooraf, zoals het huishoudelijk reglement bepaalt. De leden ontvingen de stukken in de week vóór de vergadering, zoals dat gewoonlijk gebeurt.
Bovendien waren voldoende leden aanwezig of vertegenwoordigd om de vergadering overeenkomstig de wettelijk bepaalde quorums te houden.
De heer Helderweirt is als voorzitter opgetreden omdat het mandaat van de voorzitter tijdelijk vacant is. Als oudste lid doet hij dat trouwens geregeld.
De stemmen werden uitgebracht, sommige bij volmacht, zoals het huishoudelijk reglement van de Planningscommissie toestaat en zoals in de commissie gewoonlijk het geval is.
Er waren zeven stemmen voor, vier onthoudingen en geen enkele stem tegen het voorstel dat voor advies aan de commissie werd voorgelegd.
Tijdens die vergadering heeft overigens geen enkel lid een opmerking gemaakt over de oproeptermijnen of de bezorgde stukken.
Er zijn dus geen elementen om de geldigheid van het advies van de Planningscommissie in twijfel te trekken.
De heer Louis Ide (N-VA). - Op minder dan 24 uur tijd hebben al 3600 professoren en studenten de petitie voor het behoud van de contingentering getekend. Il faut le faire ! Blijkbaar gaan ze niet akkoord met de gang van zaken, waarbij de achterban van de minister wordt bediend ten koste van de Vlaamse studenten. De minister voert de forcing in de Planningscommissie.
Erger nog, dit zal tot een vertrouwensbreuk leiden, zeker nu de minister onomwonden verklaart dat bepaalde leden van de Planningscommissie liegen. Zo zegt professor dokter Bernard Himpens in Medi-Sfeer: "Minstens hadden we de documenten vooraf moeten krijgen, zodat we een gefundeerde mening hadden kunnen geven." De minister beweert nu dat professor Himpens liegt.
Een van beide vertegenwoordigers van de ziekenfondsen, de heer Van der Meeren, van rode signatuur, verklaart over het tekort aan huisartsen als motief voor het spoedeisende karakter van de procedure: "Dat is niet de meest aangewezen weg om de huisartsgeneeskunde aantrekkelijk te maken."
De minister moet me eens uitleggen hoe ze het aantal huisartsen kan optrekken door het contingent aan te passen; zelfs de heer Van der Meeren heeft daar veel vragen bij. Minister Onkelinx probeert al tien jaar lang de contingentering op te blazen. Tien jaar geleden heeft Vlaanderen zijn verantwoordelijkheid genomen en een ingangsexamen ingevoerd. Aan Franstalige zijde is er niets gebeurd. Daar zijn huisartsen in overtal en worden de nummers van de toekomst gebruikt: in 2012 al 392. Dat is het probleem.
De minister bedient zichzelf en haar achterban. Dat is platte politiek zonder visie!
Mevrouw Laurette Onkelinx, vice-eersteminister en minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid, belast met Beliris en de Federale Culturele Instellingen. - Dat is niet waar. Zowel in Vlaanderen als in Franstalig België is er een tekort aan huisartsen.
De heer Louis Ide (N-VA). - Dat lost u niet op met meer artsen. De heer Van der Meeren zegt zelf ...
Mevrouw Laurette Onkelinx, vice-eersteminister en minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid, belast met Beliris en de Federale Culturele Instellingen. - Er is een gebrek aan huisartsen!
De heer Louis Ide (N-VA). - De heer Van der Meeren zelf zegt dat het tekort niet kan worden opgelost met meer artsen. De minister heeft een probleem. Alle universiteiten, alle studenten, alle artsensyndicaten steunen de petitie!