Wat vier jeugdige Belgische delegatieleden ervan vonden

Marie-Julie, 14 jaar

Marie-Julie vertolkt haar standpunt

"Een markante belevenis"

Ik bofte dat ik aan deze zitting mocht deelnemen. Het was voor mij een markante belevenis. New York had voor mij heel wat leuke verrassingen in petto. Ik heb er jongeren ontmoet die over veel zaken hetzelfde dachten als ik. Ik heb er echt veel aan gehad. Ik heb natuurlijk heel wat opgestoken over de rechten van het kind, maar ik heb ook ontdekt wat andere jongeren bezighoudt.

We hebben adressen uitgewisseld en ik heb nog contact met de Monegaskische en Zwitserse afgevaardigden. Na de examens wil ik opnieuw contact opnemen met de Franstalige Afrikanen. Het feit dat we dezelfde taal spreken, vergemakkelijkt de contacten.

"Er waren heel ontroerende momenten op het Jongerenforum"

Ik heb deelgenomen aan de werkgroep die zich binnen het Jongerenforum met de opleiding bezighield. Dat is een thema dat me speciaal boeit. Er waren heel ontroerende momenten tijdens de slotceremonie van het Forum. Toen werd de campagne van de Werelbeweging voor kinderen voorgesteld, een petitie met 94 miljoen handtekeningen. Ook de tekst die in de Algemene vergadering zou worden voorgelezen, werd er in aanwezigheid van Nelson Mandela gepresenteerd.

"De jongeren worden met erg uiteenlopende problemen geconfronteerd, maar hun prioriteiten zijn dezelfde"

Het is natuurlijk juist dat Europese jongeren veel minder problemen hebben dan Afrikaanse, bijvoorbeeld. We hebben de problemen echter in hun geheel aangepakt en we zijn het gemakkelijk eens geraakt over de oplossingen.

Hoe moet het nu verder?

De debriefing vandaag in de Senaat is bijzonder positief. Omdat ik het geluk had in New York te zijn, tracht ik de anderen zoveel mogelijk te informeren over wat ginds gebeurde. Ik ben ook zinnens me verder in te zetten voor het "What do you think?"-project van Unicef.

Mamadou, 18 jaar

Mamadou in gesprek met Prinses Mathilde

Mamadou is een buitenbeentje in de Belgische delegatie: hij werd geboren in Guinee en moest zijn land ontvluchten. Helemaal alleen kwam hij in ons land aan. Het was dan ook niet gemakkelijk om onderdak en een school te vinden. Dank zij Unicef kon hij deel uitmaken van de Belgische delegatie. In New York pleitte hij voor een speciaal statuut voor niet-begeleide minderjaren.

Hierna volgt zijn getuigenis.

"Een grote revolutie"

Ik heb niet deelgenomen aan het Forum, maar wel aan de werkvergaderingen over de kindsoldaten en de niet-begeleide minderjarigen. Ik heb interviews gegeven over het thema van de niet-begeleide minderjarigen omdat ik me zelf in die situatie bevind. Anderhalf jaar geleden ben ik alleen in België aangekomen. Nog vele andere jongeren worden net als ik dagelijks met problemen geconfronteerd. Je komt er moeilijk overheen. Dat kinderen aan een dergelijke zitting mogen deelnemen, is werkelijk een grote revolutie. Ik vind dat positief en de jongeren moeten ertoe aangemoedigd worden deel te nemen.

"Deze ervaring heeft bijgedragen tot mijn integratie"

Ik heb mijn studies in België kunnen hervatten; ik zit in het vierde jaar sociale wetenschappen. Ik raak nu stilaan geïntegreerd, maar het was niet gemakkelijk in het begin. Sinds New York is er veel veranderd: ik kom veel op tv en veel mensen herkennen me en spreken me aan.

"Ik heb een speciaal statuut gevraagd voor niet-begeleide minderjarigen"

Omdat ik zelf vluchteling ben, heb ik me vooral toegelegd op het lot van de niet-begeleide kinderen die op de vlucht zijn, kinderen die niet in een gezin leven. Ik heb deelgenomen aan een rondetafel over dit thema met minister Nollet (Frans Gemeenschapsminister), die ook deel uitmaakte van de Belgische delegatie. Ik heb het woord mogen nemen en ik heb een speciaal opvangstatuut gevraagd voor deze minderjarigen. Ik heb goede hoop...

Jens, 18 jaar

Jens stemt

"In het begin stond ik sceptisch..."

Aanvankelijk koesterde ik geen al te hoge verwachtingen. Politiek is voor een stuk geven en nemen. Je hebt je eigen mening, maar ook de volwassenen hebben hun mening... Ter plaatse heb ik kunnen vaststellen dat voor sommige zaken met ons rekening werd gehouden, voor andere dan weer niet. Zo kregen we met onze opvatting over abortus, bijvoorbeeld, weinig bijval bij de afgevaardigden van de Verenigde Staten en het Midden- Oosten. Aanvankelijk stond ik dus nogal sceptisch, maar naderhand werd mijn oordeel toch positief.

"Ik heb de wereld van de diplomatie ontdekt"

Ik heb niet deelgenomen aan het Forum, maar wel aan een reeks nevenactiviteiten zoals een vergadering over de kindsoldaten die door de Veiligheidsraad was georganiseerd. Het ging om een officiële vergadering waarop de problematiek van de kindsoldaten expliciet werd erkend.

In New York heb ik de wereld van de diplomatie ontdekt. Ik vind een diplomatieke loopbaan heel aantrekkelijk, maar tegelijk ook erg enerverend. Je moet voortdurend geven en nemen.

"De jongeren moeten druk uitoefenen"

De jongeren moeten zelf voor de follow-up zorgen. Ik betwijfel dat de politici iets uit eigen beweging zullen doen. De jongeren moeten druk op hen uitoefenen.

Zelf ben ik van plan een aantal jongeren samen te brengen rond het project "What do you think?" om na te gaan welke acties we samen kunnen ondernemen. Dat project wil de jongeren ertoe aanmoedigen hun mening te geven over het Verdrag inzake de Rechten van het Kind. We willen ter zake ook feedback geven aan de regering. 

Sam, 16 jaar

Sam

"Wat ik hoopte, is ook echt gebeurd"

Ik ben naar New York gegaan in de hoop te kunnen praten met jongeren uit de hele wereld en ook omdat ik hoopte dat de regeringsleiders naar ons zouden luisteren. Dat is ook echt gebeurd. In verschillende toespraken kon je merken dat ze onze woorden hadden overgenomen. Ook Prinses Mathilde heeft dat gedaan. Ik vond het ook een verrijkende ervaring samen met haar aan een aantal activiteiten te hebben kunnen deelnemen.

Het meest heb ik echter geleerd uit mijn contacten met andere jongeren. In april had ik al deelgenomen aan de voorbereidende werkzaamheden in Boedapest en ik vond het heel fijn dat ik die jongeren in New York opnieuw heb kunnen ontmoeten.

"De Verenigde Staten mogen dan al heel machtig zijn, ik begrijp niet dat zoveel landen zich zo door hen laten beïnvloeden..."

Ik vond het spijtig dat de Verenigde Staten en het Vaticaan zoveel landen ertoe hebben kunnen brengen water bij hun wijn te doen. De Verenigde Staten mogen dan al heel machtig zijn, ik begrijp niet dat zoveel landen zich door hen zo laten be•nvloeden.

"Het was niet vanzelfsprekend, in zoveel landen is armoede veel groter dan bij ons"

De openingsceremonie van het Forum, in aanwezigheid van Kofi Annan, was zeker een heel sterk moment. Voor mij waren de werkgroepen echter het belangrijkst. Ik heb deelgenomen aan de werkzaamheden rond de armoede. Dat was niet vanzelfsprekend. Er waren vertegenwoordigers van Aziatische, Afrikaanse en Latijns-Amerikaanse landen waar er veel meer armoede is dan bij ons.

"Bij onze terugkeer waren het natuurlijk de media die voor de follow-up zorgden..."

Follow-up is niet gemakkelijk. Bij onze terugkeer waren het natuurlijk de media die voor de follow-up zorgden, maar de mensen vergeten gemakkelijk. We moeten acties ondernemen in de scholen, de verenigingen en bij de politici. De debriefing, die de Senaat vandaag organiseert, biedt ons de gelegenheid de jongeren te informeren. We zullen ook onze samenwerking met Unicef moeten voortzetten: rapporten opstellen en nagaan of de politici het eindrapport wel uitvoeren.